’t Vierde wint gemakkelijk van Staunton 2

De verwachtingen waren hoog, doordat Staunton 2 nog geen matchpunt binnen had gehaald. We moesten eigenlijk ook wel winnen, omdat we in degradatiegevaar waren. De Pion 4 stond met 1,5 bordpunt achter op de Oude Toren. De Oude Toren mocht tegen TSV Rochade, welke in normale omstandigheden door Rochade gewonnen zou moeten worden, waar het niet dat er voor Rochade niets meer op het spel stond, naast de eer.
Met een sterk team vingen we aan tegen Staunton 2:

1. Erik van Elven – H. Kuypers
2. Ton van der Werf – A. Quak
3. Jan van Oosterhout – R. Tellekamp
4. Hans Ravestein – C. Wijnholt
5. Matthijs Matthijsse – J. Tellekamp
6. Jan Rijkse – M. Merkies
7. Frans Peeters – P. Hultermans
8. Bas Robben – E. Mutsaers

We begonnen goed aan de wedstrijd en kwamen eigenlijk nergens slechter uit de opening. Zelf kwam ik in een Russische opening overwegend te staan, ondanks een pion achterstand. Toen de supportersbus aankwam, wilde ik spektakel in het huis brengen en plaatste een zeer dubieus offer. Mijn loper werd gewillig ingelijfd en heb een betere voortzetting enige zetten later over het hoofd gezien. Uiteindelijk zag ik het niet meer en gooide nog wat dubieuze/slechte trucjes uit de oude doos, waar mijn tegenstander geen misbruik van wist te maken, waardoor eeuwig schaak en daardoor remise het eindresultaat was.

Erik van Elven speelde een degelijke partij met wit en wist met een aantal grote stukken op het bord zijn tegenstander de nek om te draaien. Laat dit seizoen wist hij zijn eerste winst in de externe competitie te pakken, hopen dat volgend jaar het geluk wat meer aan zijn kant staat en hij de status super-sub weer eer aan mag doen.

Frans Peeters stond na de opening een stuk tegen twee pionnen voor en had wel iets meer winstkansen dan zijn tegenstander. In het midden en eindspel speelde Frans het niet helemaal nauwkeurig en liet zijn tegenstanders pionnen oprukken. Toen ik een blik op het bord wierp was het voor mij vrij duidelijk dat Frans geen kans meer maakte op de winst en waarschijnlijk zelfs een nul zou moeten incasseren. Uiteindelijk kreeg hij een halfje, doordat zijn tegenstander de winnende voorzetting niet zag.

Op het vierde bord dacht ik te zien dat Hans Ravestein een stuk zou gaan winnen, maar in plaats van een stuk te winnen gaf hij zijn tegenstander een stuk (tegen twee pionnen) cadeau. Van mijn tegenstander kreeg ik te horen, dat het waarschijnlijk remise zou worden, omdat dhr. Wijholt niet met dergelijke stelling overweg zou kunnen. Een remiseaanbod van de zijde van Hans, mocht niet worden geaccepteerd, gezien de stand, maar uiteindelijk werd de puntendeling toch een feit.

Matthijs Matthijsse stond positioneel gewonnen, maar nu nog afmaken, dat is nog niet zo makkelijk. Maar met de suïcidale neigingen van de tegenstander ging het allemaal wat vlotter dan verwacht en de winst voor ’t Vierde was een feit.

Op het zesde bord had Jan Rijkse een vol stuk weggegeven, maar had deze keer nog niet de stukken in de doos gedaan. Jan Rijkse zag nog wel wat kansje en greep een kans aan om qua stukken weer op gelijke hoogte te komen met zijn tegenstander. M. Merkies was helemaal van slag en gaf een remiseachtige stelling uiteindelijk nog uit handen, waardoor Jan Rijkse het punt mocht opschrijven.

De laatste die nog zat te zwoegen achter het bord was Bas Robben. Heel lang had het er naar uit gezien dat hij zou gaan winnen en volgens mij heeft hij inderdaad een aantal voordeligere voorzettingen gemist. Ik neem aan dat de schaakblindheid toe sloeg en helaas voor onze topscorer Bas werd hij mat gezet.

Met een tevreden gevoel en een 5,5 – 2,5 overwinning gingen wij naar ’t Roosendaalse terug, waar wij rond het 20ste uur de verlossende uitslag van Oude Toren – Rochade ter oren kregen; 3,5 – 4,5. Gelukkig geen degradatie….