Het team van De Pion 2 zet zijn missie voort. We spelen dit seizoen veel boven de rivieren en dat is soms even wennen. Ze kennen daar geen worstenbroodjes, geen eierkoeken, geen hubkes en zeggen "patat" tegen friet. Vreemd volk, daar boven de rivieren. Wat ze ook niet kennen is elkaar wat te drinken aanbieden. Als je in die contreien je tegenstander wat te drinken aanbiedt kijken ze je stomverbaasd aan met een blik van: "Wat doe je nou?" En zelf zullen ze echt niets voor je halen. Kennelijk is de gewoonte om beurteling elkaar wat te drinken aanbieden daar totaal onbekend. Een kwestie van cultuurverschil binnen Nederland. Maar voor ons wel even wennen, al is het ook weer niet dat we ons eraan ergeren.
Dit keer trokken we naar Spijkenisse. Omdat het eerste team van Spijkenisse in de 1e klasse speelt was er een officiële arbiter aanwezig. Een goede bekende nog wel: Erik Ruben. En dan weet je: de leiding van de wedstrijd is in goede handen!
De wedstrijd tegen Spijkenisse begon met maar liefst 3 remises. Patrick Lubbers, Ad Bruijns en Patrick Heijnen zagen alle drie hun partij stranden in een betonnen remisestelling. Dat gold niet voor Theo Potjes. Theo won de kwaliteit en een pion en won soepel.
Met mijzelf ging het al heel snel totaal verkeerd. Ik speelde de opening totaal verkeerd en stond na 10 zetten een vol stuk achter in een hopeloze stelling. Maar ik kwam goed weg: 5 zetten later won ik een toren en was er ineens weer perspectief. Het bleef link en heel taktisch en ik kwam (achteraf bekeken) nog een paar keer heel goed weg, maar uiteindelijk kwam ook ik in een remise-eindspel terecht en pakte ik toch nog een half punt.
Ons jeugdig talent Thimo Linders speelde heel wat degelijker dan ik. Hij kwam gewoon uitstekend te staan, won hier en daar wat materiaal en won zeer overtuigend. Ook met Henk Alberts ging het van begin af aan uitstekend. Hij kreeg voordeel in de opening, bouwde dat uit, kwam geen moment in de problemen en won gedecideerd.
Muhammed Almatni (dit keer op bord 1) won een pion, maar dit was uiteindelijk niet genoeg voor winst. Na het afruilen van de laatste torens wist zijn tegenstander de oppositie te houden en kwam de pion van Muhammed niet verder. Remise dus.
Niemand verloren, een afgetekende 5½-2½ winst. Succesvolle middag in Spijkenisse. Dat was even lekker na die nederlaag in Delft.

Spijkenisse 3 - De Pion 2 2½ - 5½

Piet Hofstee (1549) - Muhammed Almatni (1604) ½ - ½
Jerry Sandifort (1479) - Ad Bruijns (1686) ½ - ½
Vincent Goossens ( - ) - Patrick Lubbers ( - ) ½ - ½
Fred van den Broeck (1276) - Henk Alberts (1538) 0 - 1
Martin Verheul (1546) - Kees van Hogeloon (1478) ½ - ½
Rienk Pluim (1357) - Thimo Linders (717) 0 - 1
Joey Tessers ( - ) - Patrick Heijnen (1323) ½ - ½
Rinus van der Knaap ( - ) - Theo Potjes (1385) 0 - 1

Wel even wennen... Vorig seizoen gingen we naar Dongen om tegen DSC te spelen. Nu moesten we naar Delft om het tegen DSC op te nemen. Het was dan ook een ander DSC. Niet de Dongense SchaakClub, maar de Delftse SchaakClub. Een tegenstander waar we nog nooit eerder tegen speelden, maar dat geldt voor bijna alle tegenstanders in onze klasse.
DSC 5 (met enige weemoed denken we terug aan de tijd dat we zelf nog zoveel externe teams hadden, zo gek lang is dat nog niet geleden) is een team met veel jeugdspelers. Spelers met lage rating, maar stiekum toch gewoon heel goed. Mogelijk linke soep, dus. Of viel het toch wel mee? Daar zag het aanvankelijk wel naar uit. Patrick Lubbers overliep vrij eenvoudig zijn tegenstander en scoorde het eerste volle punt. Patrick Heijnen had het tegen een piepjong manneke bijzonder lastig, maar wist in het eindspel de winst toch over de streep te trekken. Daarvoor was hij naar eigen zeggen een paar keer bijzonder goed weggekomen, dat wel. Anthony Snijders belandde in een potremisestelling en pakte zo ook nog een half punt mee, met een 2-0 voorsprong mooi meegenomen. Zo was het ineens 2½-½ voor De Pion 2 en zag het er heel goed uit voor ons. What could possibly go wrong?
Wel, vanaf dat moment zo ongeveer alles. Theo Potjes was in jeugdige onbezonnenheid volop ten aanval getrokken, offerde een stuk en wilde zo zijn jonge tegenstandster van het bord blazen. Dat lukte niet. Het meisje bleeft uiterst koelbloedig, gaf geen krimp en verdedigde alles nauwkeurig. Theo's aanval mislukte, hij bleef een stuk achter en verloor. Bas Robben speelde een beresterke partij op het 2e bord tegen een stevige tegenstander (rating 1838), maar naderde tijdnood, moest sneller zetten en kwam op het bord in de problemen. Uiteindelijk ging Bas door de vlag en was het afgelopen.
Mijn eigen partij ging behoorlijk op en neer. Ik kwam in eerste instantie wat onder druk, maar wist me daar onderuit te spelen en stond ineens helemaal niet slecht. Met een schijnoffer wist ik ook nog 2 pionnen te veroveren en even leek het kat in 't bakkie. Alleen stonden mijn stukken even wat ongelukkig en lanceerde mijn tegenstander een gevaarlijke aanval op de koning. Toen ik die dacht te hebben geneutraliseerd had ik ineens een ander probleem: een vijandelijke pion die wel heel snel naar de onderste rij liep. Met kunst- en vliegwerk wist ik die pion te veroveren en even was ik opgelucht. Heel even... Een zet later stond ik mat. De enige manier om dat te voorkomen was overigens om hem een dame te laten halen en dan had ik één of twee zetten later alsnog mat gestaan.
Henk Alberts gaf ons weer even hoop, hij haalde wel nog een punt binnen. In een toreneindspel had hij 2 pionnen meer en hoewel die pluspionnen geïsoleerde dubbelpionnen waren was dat genoeg voor winst.
Met 3½-3½ waren nu de ogen gericht op onze voorzitter Ad Bruijns. Ook Ad trof (op bord 1) een zeer sterke tegenstander (rating 1953), maar niettemin wist Ad lang goed partij te geven. Langzamerhand kreeg zijn tegenstander toch een paar kleine voordeeltjes, de tijd tikte intussen ook al behoorlijk hard weg en in een poging nog wat te redden raakte de dame van Ad ingesloten en moest hij in een nederlaag berusten. Zo verloren we met 4½-3½ en hoewel de nederlaag klein was viel er eigenlijk niks op af te dingen. Mijn voorspelling is dat DSC 5 nog heel ver gaat komen dit seizoen en serieus gaat meedoen voor het kampioenschap.

DSC 5 - De Pion 2 3½ - 4½

Sicco Verwer (1953) - Ad Bruijns (1690) 1 - 0
Arjan Drenthen (1838) - Bas Robben (1512) 1 - 0
Timo Vesters (1510) - Henk Alberts (1532) 0 - 1
Ariël Simon Sabsay (1510) - Kees van Hogeloon (1478) 1 - 0
Jaap de Koster ( - ) - Patrick Lubbers ( - ) 0 - 1
Oscar Verwer (1276) - Anthony Snijders (1437) ½ - ½
Lina el Khaddari ( - ) - Theo Potjes (1385) 1 - 0
Abel Drenthen (1064) - Patrick Heijnen (1323) 0 - 1

Inmiddels staat er ook reeds een uitgebreid verslag van deze wedstrijd op delftseschaaksite.nl

 

De degradatiekandidaten moesten het tegen elkaar opnemen. Sliedrecht moest winnen, De Pion had genoeg aan een gelijkspel.

De opstelling bestond uit de vier basisspelers; Jan Schuurman, Pim Eerens, Marcel Huijser en Rene van den Broek.
Verder schoten Erik van Elven, Ad Bruijns, Stijn Goorden en ik (als debutant) te hulp!


Op bord 4 opende René (zwart) de score met een winst! In de opening wist hij een lijn te openen voor de witte koning hiermee kon zijn aanval op de koningsvleugel starten. René zag meerdere winnende zetten en koos voor de meest stijlvolle!