Nooit gedacht dat het vanmiddag in de wedstrijd tegen ’t Paardje uit Made zo spannend zou worden. Maar dat werd het wel! Om 16.15 uur, na ruim drie uur spelen stond het eerste team van De Pion zelfs met maar liefst 3,5 – 1,5 achter. En pas om 18.20 uur toen het buiten al donker was, werd het uiteindelijk toch nog 4-4. Een zeer indrukwekkende prestatie van iedereen die zich niet bij een nederlaag van het eerste team team neer wilde neerleggen. Bedankt voor dit betere knokwerk mannen! En door dit gelijkspel staan we na 3 ronden in de middenmoot van de 4e klasse G.

Eén van de redenen dat ik niet zo’n spannende middag had verwacht was dat onze tegenstanders in de eerste twee ronden telkens redelijk kansloos met 1 – 7 hadden verloren. Tegen het dit seizoen versterkte Bergen op Zoom 1 viel dat wellicht wel te verwachten maar ’t Paardje had in de eerste ronde toch ook met dezelfde 1 – 7 cijfers verloren van Waalwijk 1?!. En wij hadden van dat team juist gewonnen in de tweede ronde. Dus dan moet het toch goed komen zou je denken. Maar de gemiddelde rating van de spelers van ’t Paardje was vandaag 1877 en dat gemiddelde was bij hun vorige ronde tegen Bergen op Zoom 1 precies 100 ratingpunten lager. En dat scheelt dus nogal. Als ik daar achteraf naar kijk, is het logisch dat het vandaag geen makkelijke wedstrijd was. Gelukkig konden we vandaag voor het eerst beschikken over Aleksandar Trailovic, een sterke schaker uit Servië die sinds een half jaar in de gemeente Roosendaal woont en die ik half oktober bereid vond om dit seizoen af en toe in te vallen bij ons eerste team. Zijn debuut liet niks te wensen over. Zeer overtuigend zorgde hij met zwart voor een puike overwinning op bord #2. na ruim twee uur spelen Zijn tegenstander was na afloop diep onder de indruk van het spel van Aleksandar (en wij ook…). De tegenstander van Aleksandar omschreef het als volgt: “… you played very well…”. En als jullie dan denken dat Aleksandar als eerste klaar was, nee, dat was ook weer niet het geval. Al een half uur daarvoor had ik zelf met wit op bord #5 remise aangeboden. Een beetje slap ja. Maar ik had het gevoel dat het klein beetje voordeel dat ik dacht te hebben snel uit mijn vingers ging glippen en dat het stellingsoordeel misschien zelfs ging omslaan in een voordeeltje voor zwart.. De tegenstander nam het remiseaanbod na een minuut of 10 nadenken aan. Uit een analyse achteraf kom ik overigens tot de conclusie dat het omslaan van de kansen op zich wel meeviel, maar anderzijds was de slotstelling toch echt wel gelijk. Dus wellicht was een remiseaanbod op dat moment (na een luttele twintig zetten) toch inderdaad de meest praktische oplossing. En het is toch één van de voordelen van het zelf teamleider zijn… dat je niet aan de teamleider hoeft te vragen of je remise mag aanbieden of aannemen :-). Dat voordeel hebben de andere teamspelers niet, maar daarover later meer (inclusief het reglementsartikel hierover).

Na dit op zich rustige maar goede begin ging het een half uur daarna mis bij Yazan Abo Ras op bord #8. Yazan speelde met zwart tegen dezelfde tegenstander als waar hij een paar weken geleden voor de bekercompetitie tegen ’t Paardje had gespeeld. Toen speelden ze met omgekeerde kleuren en toen werd de partij remise. Maar vandaag kwam Yazan toch niet helemaal lekker uit de opening en verloor rond half vier, na 3,5 uur spelen dus. En iets van een half uur geleden ging het ineens hard, maar dan hard verkeerd! Marcel Huijser had met zwart op bord #4 in de opening wat tempo’s verloren om een stelling die hij wel vaker speelt tot een aanvaardbare opstelling te krijgen en net die paar tempo’s waren wellicht iets teveel van het goede. Nadat Marcel had opgegeven volgde al ongeveer een minuut later de opgave van Thimo Linders op bord #7. Thimo had een dreiging van zijn tegenstander goed opgevangen en daardoor een pion gewonnen en er leek in het toreneindspel dat daarna op het bord kwam weinig aan de hand. Maar ergens kreeg zijn tegenstander ineens de kans om met zijn toren binnen te komen en pionnen te snoepen en in een paar zetten waren toen ineens de twee vrijpionnen van Thimo van het bord verdwenen. Een vervelende nederlaag ook voor Thimo zelf. En toen stond het om 16.15 uur dus 3,5 – 1,5 voor ’t Paardje. Hoe was dat nou mogelijk… Was er dan geen enkele hoop meer? Nou, die hoop was er wel. Maar je zult het maar moeten opknappen. Er waren nog drie spelers van ons bezig en eigenlijk konden geen van hen het zich veroorloven om remise te spelen. Voor een winst van het team moesten ze alle drie op winst spelen. Of dat realistisch was… misschien niet. Bij Thijs van Tilborg (bord #6) en bij Ivo Kok (bord #1) leken we nog het meeste kans op een overwinning te hebben. En misschien kon Koen Riemens (bord #3) ook nog wel potten breken. Koen had echter niet al teveel tijd. Hij zat vanaf zet twintig al onder de 5 minuten bedenktijd en op een gegeven moment zat hij echt op increment te spelen. Zo noemen ze dat als je telkens eigenlijk alleen de 30 seconden bedenktijd hebt die er bij elke zet weer bij komen (automatisch). Ik stond als teamleider tussen de achter het bord zittende Ivo en Koen in. En aan Ivo had ik eerlijk al duidelijk gemaakt dat hij niet te snel remise moest spelen omdat het niet duidelijk was wat Thijs en met name Koen gingen doen. En toen Koen een remise aanbod kreeg van zijn tegenstander was het moment ook nog te vroeg om dat aan te nemen. Dus toen Koen even opzij keek om aan mij te vragen of hij het aanbod mocht aannemen was ik dan ook onverbiddelijk… nee! Dat leek nogal hard, vooral gezien de tijd op de klok bij Koen, maar er moest toch echt even wat risico genomen worden. En ik weet dat Koen een speler is die wel degelijk snel genoeg is om op de 30 seconden per zet te spelen. Maar toch ja. Toevallig had ik het in de heenweg in de auto met een aantal spelers hier over gehad. Dat er een situatie kan zijn waarbij de remise aangeboden krijgen of waarbij de remise willen aanbieden. En dat het dan de gewoonte is om eerst te overleggen met de teamleider en dat ik dan vaak (eigenlijk bijna altijd) het besluit aan de spelers zelf over laat. Maar vandaag was anders. Het is goed om te weten wat hierover wordt gezegd in het competitiereglement van de KNSB. In artikel 31 staat hierover het volgende:

Artikel 31
Een teamleider heeft het recht de spelers van zijn team te adviseren een remiseaanbod te doen of aan te nemen en ook een partij op te geven. Hij dient zich tot uitsluitend korte informatie te beperken, alleen op basis van omstandigheden die betrekking hebben op de wedstrijd. Hij mag een speler adviseren “bied remise aan”, “neem remise aan”, of “geef de partij op”. Als hem bijv. door een speler wordt gevraagd of hij remise zal aannemen, moet de teamleider antwoorden met “ja”, “neen” of de beslissing aan de speler zelf overlaten. De teamleider dient zich echter te onthouden van elke bemoeienis gedurende het spel. Hij mag geen speler inlichtingen over de positie op het schaakbord geven. Ofschoon er in een teamwedstrijd een zekere mate van loyaliteit t.o.v. het team is, die uitgaat boven de eigen partij, is een schaakpartij in principe een wedstrijd tussen twee spelers. Om die reden moet een speler de uiteindelijke zeggenschap hebben over het verloop van zijn eigen partij. Hoewel het advies van de teamleider voor de speler zwaar dient te wegen is de speler absoluut niet verplicht de raad aan te nemen. Evenzo kan de teamleider niet namens een speler handelen over de partij zonder voorkennis en toestemming van deze speler.

Na mijn ‘nee’ speelde Koen door en wist gelukkig zonder al teveel kleerscheuren de tijdnood te halen (wel met bij één zet nog maar 1 seconde op de klok voordat er weer 30 seconden bij kwamen). Wat je als teamleider in zo’n situatie dan natuurlijk hoopt is dat je eigen speler geen enkele fout maakt en dat de tegenstander die misschien wel maakt. Maar ook de tegenstander maakte na het door Koen afgeslagen remiseaanbod geen fouten. En eerlijk gezegd waren er in de stelling die na het bereiken van de tijdnood op het bord stond ook geen winstmogelijkheden meer voor Koen. Kort na de 40 zetten werd de partij zodoende alsnog terecht remise.

En toen waren er nog twee partijen… Thijs won overtuigend rond half zes zijn partij en bracht de spanning dus terug in de wedstrijd. 4 – 3 voor ’t Paardje met nog één partij te gaan. Ivo Kok had met wit spelend in de loop van de partij het gevoel gekregen dat hij toch tegen een echt wel goede speler zat te schaken. En een zo sterke speler was er in de eerste twee ronden van ’t Paardje toch niet bij? En dat klopte. Op het eerste bord van ’t Paardje speelde deze keer voor het eerst dit seizoen René Krul, een speler met momenteel een Elo-rating van 2148! Nu heeft Ivo zelf ook een Elo-rating van boven de 2100 (2129) maar hij merkte dus ook echt wel de speelkracht van zijn tegenstander. Maar waar Ivo de kracht vandaan haalde, ik weet het niet, maar hij wist het zijn tegenstander toch voortdurend lastig te maken. En toen een hoop mensen al was vertrokken, ruilden Ivo en zijn tegenstander de dames en gingen zij nog eens goed zitten voor een eindspel met voor wit een koning, een loper en 3 pionnen tegen voor zwart een koning, een paard en 2 pionnen. En of dat te verdedigen was, ik weet het nu ook nog niet. Maar makkelijk was het niet voor de zwartspeler. Hij dacht nog even een stuk te kunnen offeren om zo alle pionnen van Ivo op te kunnen halen. Maar er bleef de loper en één pion voor Ivo over, en de pion was een a-pion en de loper een loper van de witte velden, en dat betekent een totaal gewonnen eindspel. En zo werd het uiteindelijk rond 18.20 uur nog een 4 – 4 gelijkspel. Toch wel een belangrijk gelijkspel. We hoeven niet kansloos te zijn in deze klasse, maar we moeten wel de kansen grijpen als ze er zijn, en als we dat niet doen, dan zijn er nog vele kapers op de kust.

Tot slot nog de individuele uitslagen.