“Chinese Thunder” saves the day!
Het lijkt misschien op de titel van een film, maar dat is het niet. Ngo Hin redde zorgde er eigenhandig voor dat de Manneh een belangrijk matchpunt overhielden aan het bezoek van Rijswijk. Er lag ongeloofelijk veel druk op zijn schouders toen hij bij een 3-4 achterstand voor zijn leven moest vechten om te winnen, en zodoende een gelijkspel uit het vuur te slepen voor het tweede team. Dit deed Ngo Hin met verve. Dat het geen titel van een film is, betekend overigens niet dat deze middag het verfilmen niet waard is. Integendeel, zo’n spannende middag heb ik in geen tijden meer meegemaakt!
Het begon allemaal op een koude zaterdagmiddag in hotel Merks te Roosendaal. Bijna iedereen die aanwezig moest zijn, was aanwezig. Spelers, toeschouwers, fans, cheerleaders noem maar op, iedereen was er. Één iemand ontbrak echter, en dit was niet de minste persoon. Het was de arbiter. De beste man had De Pion Roosendaal (mooiste vereniging van Nederland) verward met PION Groesbeek. Dit ligt echter een slordige 130 kilometer afstand van de Tullepetoanestad. Foutje, bedankt. Een paar uur later arriveerde de arbiter toch op zijn juiste bestemming.
Dan over tot de orde van de dag, een paar lekkere potjes schaken. Kopman Ivo speelde op bord 1 met zwart tegen Rob van Helvoort (2180). In de Alapin variant van het Siciliaans besloten beide spelers het al gauw voor gezien te houden. Na (slechts!) 15 zetten werd de vrede gesloten.
Benny speelde op bord 5, eveneens met zwart, tegen Alexander Cupido (2088). Benny kreeg een Koningsgambieter tegen, die hij zonder angst aan nam. Hij ging vol voor de winst en speelde een mooie agressieve partij. Uiteindelijk hield Benny een dame tegen 2 torens over. Ook Benny en zijn tegenstander besloten om geen ruzie meer te maken en beiden genoegen te nemen met een halfje. Hier vertelde mijn computer achteraf dat Benny (veel) beter stond in de eindstelling, maar dit soort eindspelen zijn altijd makkelijker te beoordelen als je een computer tegenover je hebt.
Bo was als derde klaar. Hij speelde tegen flamboyante Alfonso Gallardo Banez (1904). Bo hield deze op het oog Spaans lijkende speler tot ongeveer zet 20 aardig in evenwicht. Op het moment dat Bo eigenlijk voor het eerst ging nadenken ging het fout. Bo deed een niet al te beste zet en bood remise aan. Zijn tegenstander was daar echter niet van gedient en strafte de fout genadeloos af.
Met deze 3 partijen gespeeld stonden we 0,5-1,5 achter. Het vooruitzicht was ook niet heel rooskleurig. Gelukkig bracht teamcaptain Marloes daar verandering in. Zij verpulverde haar tegenstander als het ware. Michael van Liempt (2040) had helemaal niks in te brengen. Marloes liet zich niet van haar plan brengen door alle rare capriolen die haar tegenstander uit haalde. Marloes bouwde een prima stelling op, snoepte een pionnetje en sloeg, toen ze al helemaal gewonnen stond, ook nog een toren er af. Dit was voor haar tegenstander het signaal om op te geven.
Ondergetekende (die tevens zijn debuut maakte bij de Manneh) speelde tegen Bas van der Berg (1929). De hele partij leek ik slechter te staan, omdat er constant de dreiging was dat mijn loper werd ingesloten. Deze dreiging was er echter niet concludeerde Fritz. Toen het tij eenmaal keerde had ik de partij uit moeten maken door een pionnetje te snoepen en heel rustig door te spelen. In plaats daarvan besloot ik echter een zet te doen die ik niet had doorgerekend en waardoor ik in de eindstelling eigenlijk verloren stond. Mijn tegenstander was echte zo aardig om mij te verblijden met een remise aanbod. Ik wist niet hoe snel ik de hand van mijn tegenstander moest pakken.
Toen stond het gelijk, 2,5-2,5, met Cees, Jos en Ngo Hin nog bezig. Eerstgenoemde speelde zijn partij tegen Tony Goudriaan (1951). Cees worstelt de laatste tijd een beetje met zijn vorm, dat werd ook deze partij duidelijk. Dat Cees in een vormdipje zit lijkt hem alleen maar meer te motiveren. Cees vocht de hele partij als een echte vechtjas. Terwijl hij vanaf zet 30 echter meer weinig kansen kreeg bleef hij er op loeren. 20 zetten later moest hij toch de handdoek op het schaakbord smijten.
De figuurlijke storm trok over Roosendaal heen en teisterde de Manneh. Een achterstand van 2,5-3,5 stond op het scorebord en een nederlaag leek in zicht. Zowel Jos als Ngo Hin stonden allebei ongeveer gelijk. Jos was dus één van de twee spelers die hier nog verandering in kon brengen. Met zijn traditionele 1.b3 heeft Jos al veel tegenstanders de das om gedaan. De volgende die hij aan zijn zegekar wou binden was Frans Hoynk van Papendrecht (2032). Jos speelde een gedegen partij waarin hij eigenlijk nooit slechter heeft gestaan. Jos mistte echter 2 keer de winst waardoor hij met remise genoegen moest nemen.
Het slot van de wedstrijd kent u. Ngo Hin maakte op geniale wijze de 4-4 en kroonde zich daar mee tot matchpuntwinner. Wat u nog niet weet is dat hij daarvoor zijn fluwelen techniek gebruikte om aan de tijdnood te ontsnappen. Ngo hing wist 11 zetten te winnen door een beetje met zijn koning te gaan wandelen. Daarna had hij weer bedenktijd om door de defensie van zijn tegenstander heen te breken.
Al met al denk ik niet dat we ontevreden mogen zijn en dat het een terechte uitslag is. We kunnen met opgeheven hoofd naar de volgende wedstrijd toeleven, die gepland staat op 11 februari en plaats zal vinden in Goes tegen de lokale schaakvereniging. De Manneh gaan knalleh! Voor de statistici nog even alle gegevens op een rijtje:
De Pion 2 (1963) Rijswijk (2001) 4-4
1. Ivo Kok (2004) – Rob van Helvoort (2180) 1/2-1/2
2. Jos Kuijpers (2012) – Frans Hoynk van Papendrecht (2032) 1/2-1/2
3. Marloes Peeters (1941) – Michael van Liempt (2040) 1-0
4. Ngo Hing Cheng (1917) – Peter Gaemers (1875) 1-0
5. Benny Onrust (1991) – Alexander Cupido (2088) 1/2-1/2
6. Bo de Veth (1990) – Alfonso Gallardo Banez (1914) 0-1
7. Erik-Jan Colijn (1914) – Bas van der Berg (1929) 1/2-1/2
8. Cees IJzermans (1932) – Tony Goudriaan (1951) 0-1