HZ Toernooi vrijdag

Ik ken Ngo Hin vanaf zijn geboorte, zijn vader en ik zijn al meer dan 30 jaar met elkaar bevriend. Nog nooit heb ik Ngo Hin zo boos, of zeg maar verontwaardigd gezien als gisteravond. Voor Ngo Hin tegen Nol Swinkels hadden we ’s middags al een taktiek afgesproken. Nol wil graag een biertje drinken en partijen moeten niet al te lang duren. Dus je probeert snel gelijk spel te krijgen en biedt remise aan of je probeert juist er een hele lange partij van te maken. Ngo Hin kwam echt heel goed te staan en kwam twee gezonde pionnen voor zonder enige compensatie voor Nol. Helaas verloor Ngo Hin met een paardvork zijn dame en toen was het uiteraard meteen klaar. Witheet kwam hij de kantine binnen om het te vertellen. Bo en ik en nog enkele anderen waren er bij en ik adviseerde hem om even flink adem te halen en heel hard een bepaald lelijk woord te roepen dat hij normaal gesproken niet eens over zijn lippen durft te krijgen. En warempel: hij deed dat. Niet zodanig hard dat de hele kantine het hoorde maar wij wel. Dat luchtte even op.
Gisteravond hebben Johan, Bo en ik zo vreselijjk gelachen. Als je zo rond twee uur ’s nachts een agent zou sturen naar het gangetje naast de caravan, dan zou hij een vijftal bekeuringen uit kunnen delen voor wildplassen. Waarom zou je nou midden in de nacht dat hele end lopen als je ook vlakbij, weliswaar wat minder comfortabel, gewoon terecht kunt? Erik was al geweest en Bo en ik volgden en toen we in het gangetje kwamen leek het wel of er een olifant had geplast, zo een enorme plas had Erik geproduceerd, dat hou je echt niet voor mogelijk. In bed heb ik nog zeker tien minuten moeten lachen met tranen in mijn ogen en Dian was wel heel benieuwd wat er nou eigenlijk aan de hand was.
Vannacht was er even een behoorlijke bui. Verder werden Bo en Ngo Hin veel te vroeg gestoord door een stel Poolse vrouwen die naast ze staan en om zeven uur op moesten staan om naar het werk te gaan. De gehele dag hebben ze snode plannen bedacht om wraak te nemen. Bo had het er over vannacht enkele flessen met yoghurt leeg te kiepen over een stuk plastic voor de tent. We hebben geen yoghurt in huis dus dat zal wel niet doorgaan.
Om een uur of twaalf belde Erik op vanuit Vlissingen. Hij had een enorme bui op zijn dak gehad tijdens zijn wandeltocht naar Vlissingen en durfde niet naar de camping te lopen. Wij moesten toch naar de Aldi om boodschappen te halen en we hebben Erik daar opgepikt. Ondertussen waren Charles, Ans en Peter op bezoek gekomen. De familie Swinkels kwam er gezellig bij zitten en ze hadden enkele grote Multi vlaaien meegebracht. D’n Maurice werd immers 13. Hij heeft overigens gisteren weer gewonnen, dat menneke. Voor de boys had Jos bovendien snoepzakken meegebracht. Die zakken werden meteen geplunderd en er was heel veel pret want in de zak zat bij iedereen een speelgoedmobieltje, een vliegtuigje en een spelletje. Meteen waren ze weer klein die gasten en gingen ze bellen naar elkaar en op elkaar schieten. Erik-Jan had het idee om wat zoet wit poeder op te snuiven. Hij deed een verslaafde na maar het beviel hem niet zo goed want hij proeste alles onder.
Zo om een uur of vier begon het hier te regenen maar voor de rest hebben we prachtig weer gehad. Met het eten hebben we gemakkelijk gedaan. Het werd aardappelpuree en gehaktballen uit blik die Herman nog over had van Dieren. Ton vd Werf heeft daar nog even geschreven. Ton, Paul en Marloes en nog enkele anderen zitten trouwens in Turkije voor een vakantie. En er schijnt vier keer gescoord te zijn daar en wij willen uiteraard graag weten door wie. Herman heeft Ton een sms-je gestuurd voor nadere info.
Op weg naar de speelzaal reed ik weer fout. Ad en Erik zijn constant bij mij als we naar de speelzaal gaan maar ze zeggen gewoon niet wanneer ik moet afslaan. Volgens Erik heeft Dian gezegd dat ik het eerst zelf moet proberen voor ik ze te hulp vraag.
Inmiddels zijn we hier weer gestart. Charles is van het padje. Hij heeft geopend met f4, voor het eerst in zijn leven zegt ie. We gaan zien wat het oplevert.