Einde van de kampioensaspiraties

Op deze prachtige bijna zomerse dag toog het eerste team van De Pion naar het verre Arnhem in de wetenschap dat onze tegenstander ASV een ratingoverwicht had van gemiddeld ruim 50 elopunten. Zulks nam niet weg dat de wedstrijd zeer spannend was. Helaas bleven we deze keer net aan de verkeerde kant van de score. Onze twee concurrenten wonnen wel, zodat onze kampioenskansen vrijwel verkeken zijn.
Als de nieuwe FIDE-regels van kracht zouden zijn geweest, zouden we om 13:01 uur met 3-1 hebben achtergestaan. Onze drie Belgische vrienden waren in geen velden of wegen te bekennen en arriveerden ongeveer een half uur te laat. De oorzaak was een enorme file op de snelweg in België. Ook de tegenstander van Ludo was er niet op tijd.

De score werd geopend met een remise door Andy Baert die op bord 4 met zwart in een beiderzijds zeer solide opgezet damepionspel terecht kwam. Het evenwicht werd niet echt verbroken.
Daarna won Pim Eerens op bord 5 met wit in een strak gevoerde Catalaan via een tijdelijk pionoffer van ASV-topscorer Wouter van Rijn. Pim voerde een eindspel waarvan menigeen dacht “hoe moet dat nou?” schijnbaar moeiteloos naar winst.
Daarna kwam de eerste tegenvaller. Robert Schuermans was op bord 3 zoals altijd fel van leer getrokken tegen Sander Berkhout. Hij investeerde materiaal in een gevaarlijk uitziende aanval, die echter door zijn tegenstander werd gepareerd. Of er ooit meer in gezeten heeft, weet ik niet, maar Robert trok helaas aan het kortste eind.
Vervolgens speelde Stefan Colijn op het eerste bord verdienstelijk remise tegen Otto Wilgenhof, nadat hij enige tijd enigszins verdacht had gestaan.
Teamleider Charles Kuijpers speelde op bord 7 met wit tegen Peter Boel de opening zeer matig. Lange tijd had hij het gevoel blij te mogen zijn met remise omdat de enige open lijn in bezit van zwart was. Maar toen Peter met f5-f4 aan Charles de mogelijkheid gaf de stelling open te breken keerde het stellingsbeeld volledig. Met de paardendressuur d5-b6-c4-d6-f5 was de witte aanval vernietigend. En zo stonden we met 3-2 voor.
De overige partijen stonden echter alle drie slecht voor ons, hoewel nog niet geheel verloren. Er was nog uitzicht op een matchpunt. Dat mocht niet zo zijn.
Rogier van Loon had op het zesde bord met zwart een zeer slechte loper op g7 tegen een reusachtig paard op d5, uiteraard na een Engelse opening. Met kunst en vliegwerk probeerde hij het droog te houden. Alle inspanningen waren vergeefs. Toen Rogier een dame tegen een toren verloor, was het voorbij.
Ook David DuPont op bord 8 stond met zwart met de rug tegen de muur. Hij leek de stelling te kunnen houden, doch na een fout drongen de witte zware stukken vernietigend binnen.
Ludo Tolhuizen stond op het tweede bord met zwart ook niet best, doch hij verdedigde zich goed. Winnen was echter in het resterende eindspel onmogelijk.
En zo was het weer eens 4 ½ – 3 ½ , alleen deze keer in ons nadeel.

Gedetailleerde uitslag:

1. Otto Wilgenhof (2198) – Stefan Colijn (2076) ½ – ½
2. Eelco de Vries (2226) – Ludo Tolhuizen (2229) ½ – ½
3. Sander Berkhout (2160) – Robert Schuermans (2189) 1 – 0
4. Remco de Leeuw (2135) – Andy Baert (2148) ½ – ½
5. Wouter van Rijn (2177) – Pim Eerens (2098) 0 – 1
6. Leon van Tol (2204) – Rogier van Loon (2033) 1 – 0
7. Peter Boel (2045) – Charles Kuijpers (1982) 0 – 1
8. Richard vd Wel (2029) – David DuPont (2008) 1 – 0