De broedertwist – Een klassiek Grieks drama

Al wekenlang werd naar het treffen uitgekeken. RSG tegen De Pion 3. Een strijd op leven en dood om de macht in Roosendaal. Bloed vloeide… nou ja dat ook weer niet… Trots werd gekrenkt… dat wel… Het werd een klassiek Grieks drama tussen twee bevriende verenigingen.
RSG had al een probleem voor het treffen in de Veestallen begon. Ben Cartens, die ingepland was op bord 8, werd ziek en een vervanger moest ter elfder ure worden opgetrommeld. Die werd gevonden in Frans Jonkers, die wel net een nachtdienst achter de rug had. En dat was te merken. Hij werd kansloos van het bord geschoven door Peter Huijser.
Jan Rijkse en Hans Ravestein, al verschillende keren een koppel bij het Tweetallentoernooi, konden het niet over het hart verkrijgen elkaar pijn te doen aan het bord en dus werd het een vreedzame remise. Jacques Smits en Arco Schumacher hielden elkaar in evenwicht en ook hier was remise het resultaat.
Bij de partij tussen Frank Rockx en mij werd het hele centrum dichtgeschoven en viel alleen op de koningsvleugel nog wat te halen. Frank zette daar een aanval op, ik timmerde de boel dicht en meende op een remise af te koersen. Frank dacht daar anders over, vond dat hij straal gewonnen stond, probeerde net iets te veel te forceren… en verloor een paar cruciale pionnen, waarna ik de partij won. Erik van Elven en Marc Naalden speelde een partij met tegengestelde rochades; spektakel verzekerd en dat kwam er. Erik was eerder met zijn aanval en won en toen stond het zomaar 4-1 voor De Pion 3!
De fanclub van De Pion 3 werd uitzinnig van vreugde en zette de fanfare in. Schaken met een dweilorkest, het geeft wel sfeer… Maar de vreugde was wel erg voorbarig. Want we stonden wel met 4-1 voor, op de resterende borden hadden de Pionezen het stuk voor stuk bijzonder moeilijk.
Henk Alberts had tegen Ted van Eck al vroeg in de partij een pion verloren, won hem later weer terug, maar bleef wel wat minder staan en toen Ted ook nog eens een stuk won was het einde verhaal voor Henk. Ad Bruijns wist lang stand te houden tegen Bo de Veth, maar Bo drukte Ad langzaam in de verdediging, zijn stukken kwamen stuk voor stuk actiever te staan, hij won een pion en ook de partij. Subtiel en dodelijk efficiënt gespeeld door Bo.
Bas Robben had het lastig tegen pa de Veth. Een witte pion op h7 bond de zwarte dame aan het veld h8 en dat was voor Bas een blok aan het been. Maar het tij keerde voor Bas. Bas won een stuk tegen 2 pionnen, maakte de pion op h7 onschadelijk en leek zowaar op winst af te koersen. Christ zocht de tegenaanval en Bas liet zich verrassen en zich volkomen onnodig mat zetten. En daarmee glipte de winst op RSG door onze vingers. Een dramatisch slot van, jawel, een echt Grieks drama. De broedertwist werd daarmee geen broedermoord, maar een broederlijke deling van de punten. Waar nog lang over nagepraat zal worden…

RSG – De Pion 3 4 – 4

Marc Naalden (1803) – Erik van Elven (1876) 0 – 1
Bo de Veth (1958) – Ad Bruijns (1654) 1 – 0
Ted van Eck (1826) – Henk Alberts (1621) 1 – 0
Christ de Veth (1568) – Bas Robben (1565) 1 – 0
Arco Schumacher (1759) – Jacques Smits (1563) ½ – ½
Frank Rockx (1586) – Kees van Hogeloon (1523) 0 – 1
Hans Ravestein (1526) – Jan Rijkse (1526) ½ – ½
Frans Jonkers (1037) – Peter Huijser (1597) 0 – 1