De ADF in de US of A part 4

Gisteren de loting. Het begon allemaal rond 16.00 uur met een professionele photoshoot. Alle deelnemers gingen, na door een drietal dames onderhanden genomen te zijn voor de make-up, op de foto. De fotografe schoot zeker 1 rolletje (ja geen digitale rommel…) per deelnemer vol en gaf daarbij luidkeels instructies hoe ze moesten poseren. Uiteraard moesten alle deelnemers daarna hun handtekening plaatsen op de talloze schaakborden die klaar lagen. Zo pak je de zaken groots aan in Amerika. Na afloop vertelde de vrouwelijk hoofdarbiter nog wat over de regels en daarna met de limousine bus naar de Sheldon Concert Hall and Art Galleries voor de officiële loting. Eerst een drankje, waarbij nog meer foto’s werden gemaakt, en daarna naar het auditorium. Uiteraard waren er een aantal speeches, onder andere door de gouverneur van Missouri, en was er een strijkje en een blaasorkestje dat naast een aantal werkjes ook het volkslied van Amerika ten gehore bracht. Alle deelnemers mochten daarna een muziekdoos uitzoeken, eerst de dames en daarna de junioren, waarin een lotingsnummer zat. Zo rond 20.00 was het allemaal afgelopen en werden we met de bus weer terug naar het hotel gebracht.
Amerika is ook het land van de lijstjes. Zo vond ik een leuk overzicht in The Wall Street Journal: Goal-Celebration Duration. Dat zoveel wil zeggen als wat was de gemiddelde tijd die de teams erover deden om hun doelpunt te vieren. Op plaats één Uruguay met 26,05 seconden, op plaats twee Slovakia met 24,95 seconden, en op plaats drie Argentina met 24,16 seconden. Nederland komt helaas niet verder dan plaats 9 met 20,59 seconden.
Later meer…