Souburg 2 – De Pion 1  (2 – 6)

Voor de nietsvermoedende toeschouwer was de wedstrijd Souburg 2 tegen De Pion 1 een meer dan lastige wedstrijd.

Voor ons was het zaak om veel punten te scoren. Wij stonden gedeeld aan kop, terwijl de heren van Souburg zich al min of meer leken te hebben neergelegd bij degradatie. Niettemin strijden de Zeeuwen altijd met open vizier en veel sportiviteit. Zo kennen we ze al veel langer!

Als toeschouwer van de wedstrijd kun je bij Souburg prima wat schaakhistorie ophalen, aangezien het clubgebouw vol hangt met foto’s uit de inmiddels bijna 40 jarige historie van de club. Daar zitten nog leuke groepsfoto’s tussen waar ikzelf met mijn puberhoofd op sta, omringd door veel anderen met veel meer talent dan ik.

Maar ook al zijn we inmiddels dik 30 jaar en kilo verder, het blijft altijd een soort reünie gevoel als we bij Souburg op bezoek mogen, zo ook nu weer.

Na ongeveer een uur spelen zag ik Carlo met gefronst gezicht mijn stelling beoordelen. Strategisch ingewikkeld ja. Hoe kan zwart toch de witte velden weer onder controle krijgen? Ik kon het op zijn gezicht aflezen. Goeie vraag, inderdaad. Die controle was weg. Maar de hoofdoorzaak was toch echt dat ik een paar zetten eerder mijn loper op e6 had weggeblunderd. Tja.

Daar zat inderdaad de moeilijkheid. Op de borden 5, 6 en 7 hadden alle zwartspelers binnen een uur gewoon een stuk weggeblunderd. Lastig, wanneer je als toeschouwer niet het eerst begint met houtjes tellen.

Ik verloor ook als eerste, en (spoiler alert) als enige. Merijn maakte het gedecideerd af. Vervolgens maakte Koen remise. Ook op zijn bord was het materiële evenwicht verstoord, maar Koen kon de kwaliteit in de plus helaas niet converteren en moest berusten in remise.

Daarna tikten we een rijtje met volle punten binnen. René, Marcel, Carlo en Erik wonnen redelijk snel achter elkaar. Carlo sloot met Pf3 op een aardige manier een dame op g1 in.  De tegenstander van Ivo bood hardnekkig tegenstand en kon de boel lang bij elkaar houden. Maar zoals dat vaker gaat, als het dan uiteindelijk toch instort, dan gaat het ook hard.

Thijs was nog als laatste bezig. Met een pluspion het paardeneindspel in. Zijn jonge tegenstander, een zoon van één van de spelers waar ik als puber nog mee op de groepsfoto sta, begreep beter dan Thijs dat in zo’n eindspel je koning een heel sterk stuk is. Het kostte Thijs twee pionnen en even zag het er naar uit dat we deze nog gingen verliezen. Maar Thijs wist nog juist op tijd naar een remisestelling af te wikkelen.

Zes bordpunten, dat zou genoeg moeten zijn, dachten we. Maar we konden ’s avonds ons geluk niet op toen de uitslag van Stukkenjagers 4 binnenkwam. Die waren tegen een onverzettelijk D4 aangelopen waardoor we nu twee matchpunten los staan!

Geen misstap maken nu in de laatste twee ronden!