Moeizame zege op Rijswijk

De openingswedstrijd van het eerste vond plaats in Rijswijk tegen de club van die naam. Vorige jaren was het steeds een gelijkopgaande strijd geweest. Daarom was nu de verwachting dat het zonder Mark Smits een makkie zou worden.
Enkele spelers waren zeer snel klaar. Uw verslaggever was op afstand de eerste (12 zetten!). Met wit werd ik na luttele zetten verrast door een nieuwtje in de Leningradervariant van het Hollands, waarna zwart moeiteloos gelijk spel kreeg. Aangezien mijn tegenstander, de overigens sympathieke heer Leezer, vorig jaar in 17 zetten had gewonnen tegen ons, nam ik zijn remiseaanbod lafhartig aan.
De tweede remise kwam van Pim. Hij speelde een interessant gambiet met zwart, doch zijn tegenstander Raymond Liem speelde het prima tegen.
Even later kreeg Bert na een m.i. totaal mislukte opening remise. 1,5-1,5 dus.
De exacte volgorde van de andere partijen weet ik niet meer, dus maar op bordvolgorde. Onze kandidaat-meester Ludo speelde voortreffelijk tegen de sterke Rob van Helvoort (elo 2266). Toen deze man Ludo dacht te trucen, verloor hij een stuk. Ludo speelde het onberispelijk af.
Robert was een van de pechvogels van de middag. Na een moeilijk te beoordelen opening stond hij op enig moment maar liefst drie, maar wel tamelijk zwakke pionnen voor tegen Bas Kommer. Hij raakte daarna echter bij sterk spel van zijn tegenstander het spoor bijster, en verloor.
Marc was de tweede pechvogel. Hij kwam zeer goed te staan tegen Hoving, doch vergaloppeerde zich ergens, en werd in het eindspel -met een stuk minder- uitgeteld. Hij speelde zo lang door omdat zijn tegenstander steeds (meer) bier dronk tijdens de partij, doch het promillage van de tegenstander is niet te hoog geworden.
Mijn zoontje Peter was de geluksvogel. Hoewel hij volgens eigen zeggen altijd zo wint en er dus geen sprake is van geluk, stond hij in het verre middenspel totaal, maar dan ook totaal verloren. Zijn tegenstander had hem in een wurggreep en hoefde nog maar even door te drukken. In plaats daarvan liet hij los, alsof Peter afgetikt had (dit voor de judoka’s onder ons) en gaf vervolgens de stelling uit handen, waarna een toreneindspel resteerde, dat nog net gewonnen was, voor Peter wel te verstaan. Dus voerde Peter dit onberispelijk tot winst.
Peter Dankers tenslotte debuteerde met een prima overwinning. Na de van hem bekende tijdsverdeling won hij, na de eerste tijdnood ruim te hebben overleefd (resttijd 36 seconden), de partij vrij soepel met een loperpaar met een toren en enkele pluspionnen aan zijn kant tegen twee torens.
De zege van 4,5-3,5 is dus een feit. En zoals Ludo treffend opmerkte: een uitslag van 4,5-3,5 is leuk, vooral als je zelf 4,5 hebt.
De terugreis in het spelersbusje verliep voorspoedig, temeer daar wij mobiel het goede nieuws vernamen dat het tweede ook 4,5 had.