Op zaterdag 24 november 2018 werd de vierde ronde van de KNSB-competitie op het programma. Na afloop van de derde ronde voelde ik persoonlijk niet de behoefte om een verslag te schrijven, de oplettende lezer kan uit het verslag op de website van Zuid-Limburg waarschijnlijk wel opmaken waarom. Dankzij de nederlaag in de derde ronde moesten we de eerste plaats delen met 3 andere teams. In een competitie waarin de teams zo dicht tegen elkaar aanliggen is een wedstrijd tegen de hekkensluiter dan ook geen garantie op succes. Het voelde dan ook als een wedstrijd die spannender was dan de uiteindelijke uitslag doet vermoeden, het ging naar mijn beleving ongeveer als volgt:
Mark lijkt na een redelijk moeizaam van het begin seizoen een beetje op stoom te komen. Hij zette als eerste een punt op het scorebord. In een variant van de Sveshnikov die Mark vrij recent nog op het bord heeft gehad, mocht hij van de respectievelijke tegenstanders vrij eenvoudig een koningsaanvallen ontwikkelen. Na een dubbel kwaliteitsoffer waarvan de tweede niet eens aangenomen mocht worden, kregen de witte lichte stukken en dame vrije toegang tot de zwarte koning: 1-0
Ook David lijkt de smaak weer te pakken te hebben en zijn energie op een positieve manier kwijt te kunnen in zijn partijen. Met de witte stukken ruilde hij in een Ben-Oni achtige structuur de juiste stukken en wist hij de zwarte pion op c5 buit te maken. Het einde heb ik niet meegekregen, maar het leek een rechtlijnige exercitie: 2-0
Gisteravond na de wedstrijd kwam ik erachter dat ik Ludo voor de derde keer achter de zwarte stukken had geposteerd. Ondanks dat dit niet helemaal de bedoeling was heeft Ludo dit seizoen nog geen wedstrijd verloren. Ook in deze partij kwam hij niet echt in de problemen. Vanuit een Engelse opening werd de symmetrie in de pionnenstructuur nooit echt verbroken. Als dan ook praktisch alle stukken van het bord verdwijnen is remise een logische uitslag: 2.5 – 0.5
Vervolgens was het Jan die ons op het randje van het eerste matchpunt bracht. Vanuit een symmetrisch ogende opening leek zijn tegenstander wat tijd te verspillen met een paar manoeuvre die niet echt ergens toe leidde. Nadat Jan zijn stukken op de juiste velden had neergezet, bleek de witte geïsoleerde d-pion uiteindelijk veel meer een asset dan een zwakte. De achtergebleven zwarte pion op e6 bleek aanzienlijk zwakker en deze werd uiteindelijk ook buitgemaakt. Het eindspel loper + vrije geïsoleerde d-pion tegen paard werd door Jan soepel in winst omgezet: 3.5 – 0.5
Anthony had op het tweede bord lange tijd een gelijk opgaande partij. Nadat er een hoop stukken geruild waren besloot hij vermoedelijk iets te vroeg om zijn meerderheid op de damevleugel naar voren te gooien. Zwart isoleerde de witte pion op c5 en kon vervolgens zowel zijn toren als koning activeren. De koning van Anthony kwam uiteindelijk redelijk ongelukkig op h3 te staan, waarna de vrijpion van zwart in combinatie met een soort matnet de partij besliste: 3.5 – 1.5
Daarna was het Cees die de matchpunten over de streep trok. In een stelling waarin de materiele balans nooit echt verstoord werd, werden de praktische problemen die het gevolg waren van het ontbreken van pionnen rondom de witte koning zijn tegenstander uiteindelijk fataal. Het exacte einde heb ik niet meegekregen, maar Cees leek nergens meer in de problemen te komen: 4.5-1.5
Ikzelf had aan het eerste bord uiteindelijk vooral het geluk aan mijn kant. Een opening spelen waarvan je weet dat hij eigenlijk niet helemaal correct is en er vervolgens maar een rommeltje van maken om kansen te houden gebeurt me eigenlijk nog steeds te vaak. Ik heb de partij niet met een computer bekeken, maar ik heb het gevoel dat wit op een gunstige manier mijn geïsoleerde d-pion kon winnen met groot voordeel tot gevolg. Nu eindigden we in een eindspel met zware stukken waarin wit één extra zwakte had, wat normaal niet genoeg is om te winnen. Zelfs het dame-eindspel waarin ik de extra witte zwakte heb kunnen elimineren, leek me nog houdbaar voor wit. Nadat ik nog een pion won en met mijn koning dekking kon zoeken in wat ooit de witte koningsstelling was, bleek er geen houden meer aan: 5.5-1.5
Alik was aan het derde bord als laatste bezig. In een Italiaanse partij leek hij met zwart al vrij snel met d5-d4 het initiatief over te nemen. Na een hoop gemanoeuvreer maakte hij een kwaliteit buit. De extra toren kon hij vervolgens gebruiken om de witte zwaktes onder vuur te nemen. Hoewel de witte stelling er lange tijd stevig uitzag, slaagde Alik er uiteindelijk toch in om er doorheen te breken: 6.5-1.5
Uiteindelijk gaf het aanzienlijke ratingverschil toch de doorslag, maar zoals gezegd voelt de uitslag behoorlijk geflatteerd. Wel mijn complimenten voor de manier waarop iedereen tot einde heeft gespeeld om te winnen. Remise mag dan de meest waarschijnlijke uitkomst zijn in een potje schaak, maar uiteindelijk gaat degene die het meest wil winnen dit uiteindelijk ook vaak doen! Doordat Dordrecht onderuit ging hebben we op bordpunten de eerste plaats in de klasse weer overgenomen. We moeten ons stekkie voorlopig nog wel delen met Krimpen aan den IJssel en RSC ’t Pionneke.
Persoonlijke uitslagen:
Stefan Colijn - Eugene Rebers 1-0
Anthony Mitran - Richard Ammerlaan 0-1
Alik Tikranian - Mark Vermeer 1-0
Jan van Mechelen - Ka Chun Lui 1-0
Cees IJzermans - Jan Peter Bogers 1-0
Mark Smits - Roel Trimp 1-0
Ludo Tolhuizen - Ton Dulk 1/2 - 1/2
David du Pont - Jan ten Brinke 1-0
De Pion - CSV 6.5-1.5
Wordt vervolgd op 15 december
