Vanwege de bare weersomstandigheden - het vroor 3 graden - is het Pion Beker B team jammer genoeg door het spreekwoordelijke ijs gezakt. De strooi wagens deelden vele punten uit.Patrick - zijn schaatsen al aan - reed daarom geen scheve schaats maar een keurige remise. Henk had zijn ijsmuts tijdens de partij niet op wat hem het punt kostte. Krakend ijs op bord 3 bij Jacques zorgde voor een vervelende wak in de stelling waardoor deze tenslotte verloren ging. IJskoning Bas aan bord 2 bevroor de stelling waardoor de eindstand bepaald werd op 1-3.

Maandag 7 januari heeft het NBSB Beker A-team haar tweede ronde gespeeld. Het gebeurde in Tilburg tegen De Drie Torens. Een andere opstelling dan in de eerste ronde bleek noodzakelijk. Verscheidene spelers hadden aangegeven nog niet klaar te zijn voor een belangrijke partij in het nieuwe jaar. Zo meldde René van den Broek zich kort voor de wedstrijddag met de reden: 'Ik heb een peptalk nodig, dus ga in de studio bij Jack (van Gelder) en Frank (Evenblij) zitten.' Teamleider Ivo Kok vond een vervanger in Erik van Elven en ondergetekende haalde opgelucht adem; 'Staan we tenminste niet stil onderweg naar de speellocatie.' De vierde speler was namelijk Marcel Huijser en die kwam, net als Stefan Colijn in de Avondcompetitie, op eigen gelegenheid. Hieronder volgt het verslag van de wedstrijd.

Van tevoren was het belang van deze wedstrijd duidelijk. Beide teams stonden bij het ingaan van de vijfde ronde op een gedeeld eerste plaats. Dankzij wat logistieke perikelen op de heenweg begon de wedstrijd iets later dan gepland. Één van de plaatselijke bruggen bleef voor mijn gevoel erg lang open staan en ook op het na de brug volgende kruispunt schoot het vervolgens niet echt op. Doordat drie kwart van ons team voor de betreffende brug stond te wachten en de tegenstanders van het tweede team van Krimpen ook in geen velden of wegen te bekennen waren, werden de klokken pas iets voor 12.30 in gang gezet.

Dan de partijen:

Bas was vandaag – ondanks het feit dat ons ratingoverwicht aan zijn bord verreweg het kleinst was – als eerst klaar. Zijn tegenstander deed met zwart een poging om het witte centrum heel snel van alle kanten onder vuur te nemen. In een dusdanig scherpe stelling is het wel handig als je nauwkeurig blijft. Nu ging de zwarte dame binnen twintig zetten verloren en dus had Bas een vrij eenvoudige middag: 1-0

De partij aan het eerste bord werd vervolgens vreedzaam besloten. Vanuit een Engelse opening had ik het idee dat Jan met de witte stukken steeds iet prettiger stond. Vanuit de opening werden er een hoop stukken geruild en zwart slaagde erin om de resterende stukken te centraliseren. Het witte ‘voordeel’ in de vorm van controle over de C-lijn bleek vervolgens vooral optisch: 1.5-0.5

Ludo had vanuit de opening een zeer prettige stelling. De zwarte opzet leek me wat passief en wit kreeg alle tijd om te beslissen hoe en waar hij zwart pijn wilde doen. Uiteindelijk ruilde Ludo de juiste stukken, waardoor hij met stevige controle over de D-lijn in combinatie met een verschrikkelijk slechte lichtveldige zwarte loper overbleef. Toen de beroerde loper ook nog verloren ging, staakte zwart het verzet: 2.5-0.5

Bij David heb ik het grootste gedeelte van de opening niet meegekregen. Toen ik bij het naderen van de eerste tijdcontrole langs zijn bord liep, constateerde ik dat hij met de zwarte stukken een pluspion en totale controle aan de opening had overgehouden. In plaats van langzaam van het bord geduwd te worden, koos zijn tegenstander ervoor om zijn koningsstelling open te gooien. David bleef in tijdnood nauwkeurig en raapte de witte armada beheerst op: 3.5-0.5

Tot zover ging alles zoals professor Elo voorspeld had en dus crescendo. Helaas begon hierna de ellende.

Ook Mark was volgens mij zeer goed uit de opening gekomen. Zijn tegenstander had zijn complete centrum opgegeven om een toren op a8 te winnen. Ik heb de stelling niet met een computer bekeken, maar voor mijn gevoel stond de witte dame op a8 behoorlijk buitenspel. Mark slaagde er echter niet in om de dame in te sluiten, waarna zijn tegenstander een stuk teruggaf om hare majesteit te bevrijden. De hierop volgende fase werd door de witspeler suboptimaal gespeeld, waardoor Mark met een kwaliteit minder, het gevoel had terug in de partij te komen. Toen ook Mark vervolgens een aantal mindere zetten produceerde, stortte het alsnog in: 3.5-1.5

Bij Robert zag het er aan het zesde bord vanuit de opening ook veelbelovend uit. Naar eigen zeggen had hij een kans om een toren te offeren, met zeer gevaarlijke combinatie. Toen hij besloot niet voor deze eerste ingeving te gaan, werd hij een paar zetten later gedwongen een stuk te offeren. Het stukoffer bleek aanzienlijk minder sterk dan het mogelijke torenoffer en de witspeler had vervolgens geen problemen om het materiële surplus in een vol punt om te zetten: 3.5-2.5

Ondergetekende was vandaag erg veel tijd kwijt in de opening. Hoewel het allemaal wat langer duurde dan gewenst, slaagde ik er met de zwarte stukken in om een kwaliteit buit te maken. De gaten rond de zwarte koning werden gedicht en het leek een kwestie van de stukken centraliseren en de juiste houtjes ruilen. De combinatie van de witte dreigingen over de zwarte velden en een grote achterstand op de klok, zorgden in tijdnood voor teveel complicaties. Het resterende eindspel waarin wit een toren, twee stukken en een pion voor de dame heeft, bleek eenvoudig gewonnen: 3.5-3.5

Als laatste was Cees bezig. Hij leek in een Ben-Oni achtige structuur bijna alles te bereiken wat wit wil. De witte vrije d-pion was ijzersterk en hinderde de harmonie in de zwarte stelling aanzienlijk. In het gevecht dat vervolgens ontstond, leek Cees lange tijd boven te komen drijven. In plaats van met 0-0 of Kxf2 een eindspel met een stuk meer in te gaan, koos onze man voor een eindspel met allebei een paard en evenveel pionnen. In dit eindspel had Cees waarschijnlijk eerder genoegen moeten nemen met remise, maar hij had het idee op twee flanken gevaar te kunnen creëren. Toen hij vervolgens een driehoekje met zijn koning dacht te draaien, gaf hij zijn tegenstander onbedoeld de mogelijkheid om een gewonnen pionneneindspel in te gaan: 4.5-3.5

Een aanzienlijk ratingoverwicht van ruim 100 punten per bord, bleek geen garantie op succes en Krimpen liet zien een taai ploegje te zijn. Als alle favorieten op rating in onze klasse op de huidige voet doorgaan, sluit ik niet uit dat Krimpen het volgend jaar in de eerste klasse mag gaan proberen. Alles bij elkaar een voor mij enigszins verrassende, maar toch zeker teleurstellende middag! Op basis van rating en het scoreverloop had ik vooraf en tijdens de match het gevoel dat er voor ons meer te halen was, maar dingen gaan soms gewoon zoals ze gaan. Voor de persoonlijke uitslagen, verwijs ik u graag naar de site van de Nederlandse Schaakbond.

Tot volgend jaar!

Scherpenisse. Geen van onze teamleden kon zich herinneren ooit een externe wedstrijd te hebben gespeeld in dit pittoreske dorp. Scherpenisse telde in 2011 1791 inwoners en behoort sinds 1971 bij de gemeente Tholen. Tot dat jaar was Scherpenisse een zelfstandige gemeente en dat is maar goed ook want anders had onze speellocatie wellicht nooit bestaan. Hoewel… Het Oude Raadhuis van Scherpenisse stamt uit 1594. Maria van Nassau, een van de dochters van Willem van Oranje, heeft hier een gift voor gedaan. Zometeen meer over Maria, maar eerst nog even wat details over deze speellocatie. De speellocatie heeft een flink kelder naar het schijnt en heeft een prachtig torentje. Dat torentje is van latere tijd aangezien in 1847 een deel is afgebroken. In 1982 is het een en ander herbouwd. Een mooie historische speellocatie dus. De schaakvereniging van Scherpenisse, Denk en Zet, is tegenwoordig de beheerder van de ruimte die toegankelijk is gemaakt. De vereniging laat ook haar schaakhistorie zien, zo zag uw verslaggever prijzen van een toernooi waar onze voorzitter wellicht nog om heeft gestreden; het Vierstedentoernooi tussen Eeuwig Schaak, UNK, Denk en Zet en Schaakhoeve. Er werd echter niet tegen Denk en Zet gespeeld. Voor de zaterdagcompetitie heeft Denk en Zet een samenwerking opgezet met de schaakvereniging uit Zierikzee. Zierikzee Scherpenisse Combinatie (ZSC) heeft daardoor de beschikking over meer spelers, een slimme zet. Maar was het voldoende voor de wedstrijd? Dat leest u hieronder.

Het was gisteren allemaal te doen in de Höllekes in Steensel. Dat ligt in de Kempen. In het begin van de 19de eeuw werden de dorpen rondom Steensel onveilig gemaakt door de bende van Steensel, die vooral uit afgedankte soldaten bestond. Ze pleegden gewelddadige inbraken in alle nachten, zoals de bendeleden zelf in hun eigen lied brutaal zongen. De plaatselijke bevolking en ook de politie kenden de bendeleden. Toch kon de bende van Steensel gedurende acht jaar ongestoord de gewelddadige inbraken plegen. Volgens het verhaal reed de leider op een paard met verkeerd onderslagen hoefijzers, om eventuele achtervolgers te misleiden. Uiteindelijk werd de bende toch opgepakt, waarna de schout in Eersel, op 25 november 1804 een kar Eindhoven binnenreed met daarop alle bendeleden. Na een berechting in Den Bosch werden een deel van de bende op 10 mei 1805 opgehangen. Een ander deel werd gegeseld, gebrandmerkt en tot tuchthuisstraf veroordeeld. Oppassen dus in Steensel….

In de weken voorafgaand aan de match tegen De Kemppion 1 ging er heel wat vooraf. De beschikbaarheid van de bemanning en de reserves van De Pion 4 was minimaal, waardoor het afblazen van de match zelfs even aan de orde was. Het was uiteindelijk noodzakelijk om twee partijen vooruit te spelen. Daartoe gaven Patrick Heijnen en Ab Witkamp als een soort van verkenner op dinsdagavond in Steensel acte de présence. Ad Bruijns offerde overigens zijn vrije tijd op door de rol van chauffeur op zich te nemen. Bedankt Ad!

Dan de match zelf. Bij de vooruitgespeelde partijen kwam Patrick Heijnen met wit op bord 1 tegen Wilbert Rombauts niet verder dan een mooie remise en Ab Witkamp verloor met zwart op bord 2 door een foutje in de opening van Piet Roos. Gisteren werd vervolgd met een achterstand. Marieke van Essen maakte op bord 3 met wit in 14 zetjes korte metten met TL Frank Rombouts. Bij zet 11 maakte Rombouts een grote fout. Hij speelde Pd4, dit paard kon Marieke ruilen om vervolgens met haar loper op e6 te slaan. Hij sloeg terug, met stukwinst voor Marieke en ondekbaar mat op g4 tot gevolg. Tussenstand: 1½ - 1½.

Theo Potjes speelde met wit op bord 7 tegen Rolf Westmijse. Theo kreeg veel ruimte. Na de lange rokade van Westmijse leidde dit tot een snelle opmars op links én tot een verkruimelde defensie van zwart. Uiteindelijk ging dit uiteraard fout voor Westmijse. Puntje voor Theo. De voorsprong is met 1½ - 2½ een feit! Op bord 8 speelde Joshua Prevoo met zwart tegen Theo Jacobs een rommelpartij. Beiden kwamen redelijk uit de opening, daarna over en weer veel slechte zetten. Jacobs stond dik gewonnen, maar wist daar niet zo goed raad mee en accepteerde het in opdracht aangeboden remiseaanbod van Joshua. Zelf speelde ik met zwart tegen Frans Rombouts. In een eindspel met gelijke lopers en een pion meer werd mijn remiseaanbod geaccepteerd. Tussenstand: 2½ - 3½.

Kimberley Oostvogels speelde met wit tegen Leendert Vriens. In het middenspel kwam er wat spanning op de stelling te staan, maar dat werd verholpen door het afruilen van stukken. Nadat alles zo’n beetje was afgeruild, werd remise overeen gekomen. Anthony Snijders speelde met zwart op bord 4 tegen Jan Gerritsen. Na een rustige opening stond het ongeveer gelijk. Door beide kemphanen werden over en weer foutjes gemaakt. Gerritsen als laatste, waardoor Anthony terug in de partij kon komen en de stelling weer min of meer gelijk was. Gerritsen bood remise aan en dat werd uiteraard geaccepteerd. Eindstand: 3½ - 4½.

Surf voor de individuele uitslagen naar de website van de KNSB. Mede namens de bemanning van De Pion 4 wens ik u nog een fijne zondag, prettige feestdagen, een goed uiteinde en alvast een gezond en sportief 2019.

Al wekenlang werd naar het treffen uitgekeken. RSG tegen De Pion 3. Een strijd op leven en dood om de macht in Roosendaal. Bloed vloeide... nou ja dat ook weer niet... Trots werd gekrenkt... dat wel... Het werd een klassiek Grieks drama tussen twee bevriende verenigingen.
RSG had al een probleem voor het treffen in de Veestallen begon. Ben Cartens, die ingepland was op bord 8, werd ziek en een vervanger moest ter elfder ure worden opgetrommeld. Die werd gevonden in Frans Jonkers, die wel net een nachtdienst achter de rug had. En dat was te merken. Hij werd kansloos van het bord geschoven door Peter Huijser.
Jan Rijkse en Hans Ravestein, al verschillende keren een koppel bij het Tweetallentoernooi, konden het niet over het hart verkrijgen elkaar pijn te doen aan het bord en dus werd het een vreedzame remise. Jacques Smits en Arco Schumacher hielden elkaar in evenwicht en ook hier was remise het resultaat.
Bij de partij tussen Frank Rockx en mij werd het hele centrum dichtgeschoven en viel alleen op de koningsvleugel nog wat te halen. Frank zette daar een aanval op, ik timmerde de boel dicht en meende op een remise af te koersen. Frank dacht daar anders over, vond dat hij straal gewonnen stond, probeerde net iets te veel te forceren... en verloor een paar cruciale pionnen, waarna ik de partij won. Erik van Elven en Marc Naalden speelde een partij met tegengestelde rochades; spektakel verzekerd en dat kwam er. Erik was eerder met zijn aanval en won en toen stond het zomaar 4-1 voor De Pion 3!
De fanclub van De Pion 3 werd uitzinnig van vreugde en zette de fanfare in. Schaken met een dweilorkest, het geeft wel sfeer... Maar de vreugde was wel erg voorbarig. Want we stonden wel met 4-1 voor, op de resterende borden hadden de Pionezen het stuk voor stuk bijzonder moeilijk.
Henk Alberts had tegen Ted van Eck al vroeg in de partij een pion verloren, won hem later weer terug, maar bleef wel wat minder staan en toen Ted ook nog eens een stuk won was het einde verhaal voor Henk. Ad Bruijns wist lang stand te houden tegen Bo de Veth, maar Bo drukte Ad langzaam in de verdediging, zijn stukken kwamen stuk voor stuk actiever te staan, hij won een pion en ook de partij. Subtiel en dodelijk efficiënt gespeeld door Bo.
Bas Robben had het lastig tegen pa de Veth. Een witte pion op h7 bond de zwarte dame aan het veld h8 en dat was voor Bas een blok aan het been. Maar het tij keerde voor Bas. Bas won een stuk tegen 2 pionnen, maakte de pion op h7 onschadelijk en leek zowaar op winst af te koersen. Christ zocht de tegenaanval en Bas liet zich verrassen en zich volkomen onnodig mat zetten. En daarmee glipte de winst op RSG door onze vingers. Een dramatisch slot van, jawel, een echt Grieks drama. De broedertwist werd daarmee geen broedermoord, maar een broederlijke deling van de punten. Waar nog lang over nagepraat zal worden...

RSG - De Pion 3 4 - 4

Marc Naalden (1803) - Erik van Elven (1876) 0 - 1
Bo de Veth (1958) - Ad Bruijns (1654) 1 - 0
Ted van Eck (1826) - Henk Alberts (1621) 1 - 0
Christ de Veth (1568) - Bas Robben (1565) 1 - 0
Arco Schumacher (1759) - Jacques Smits (1563) ½ - ½
Frank Rockx (1586) - Kees van Hogeloon (1523) 0 - 1
Hans Ravestein (1526) - Jan Rijkse (1526) ½ - ½
Frans Jonkers (1037) - Peter Huijser (1597) 0 - 1

 

 

Laad meer