Extern

Klasse 3E kent een krankzinnig competitieverloop. Iedereen is aan iedereen gewaagd en iedereen kan winnen of verliezen van iedereen. Alleen Staunton blijft achter en heeft alles verloren, maar dan wel steeds met klein verschil. Dus waarschuwde teamcaptain Mark Mathon, die tegen Staunton zelf niet meespeelde, ons vooraf om Staunton niet te onderschatten. Dat deden we niet, we wonnen met 5½-2½ en omdat de teams boven ons onderuit gingen zijn we nu ineens koploper. De nummer 7 (!) staat slechts 2 punten achter op ons! En als we de laatste ronde winnen van D4 is het niet eens zeker dat we ook kampioen zijn. Maar daarover zo dadelijk meer.

De wedstrijd in Etten-Leur tegen Staunton verliep van begin af aan voor ons van een leien dakje. Ze stonden kennelijk toch ook niet helemaal voor niks onderaan met 0 punten. Jan Rijkse won zo snel dat hij niet eens de kans kreeg om remise aan te bieden. Hij won al in de opening een stuk en zijn tegenstandster gaf kort daarop op. Tot Jans vreugde was er ter plaatse een rijk gevulde boekenkast, zodat hij de rest van de middag nog wel door kon komen .Henk Alberts stond een pion voor, maar belandde in een eindspel met ongelijke lopers en strandde in remise. Ad Bruijns had het lange tijd lastig en naar eigen zeggen werd zijn stelling bijeen gehouden door Supertape, gemaakt overigens in Etten-Leur. Zijn tegenstander kwam er niet doorheen en toen hij een paard wegblunderde won Ad zelfs nog. Peter Huijser speelde tegen de altijd onberekenbare Daniël Koopman, waarvan je nooit weet of hij je ineens verrast met een “truc uit de hoge hoed”. Dit keer vloerde Daniël niet zijn tegenstander met een truc, maar zichzelf: Peter won een stuk en haalde het punt daarna simpel binnen. Erik van Elven trof Jan Hendrikx, eveneens een speler die het graag agressief aanpakt. Jan offerde in de opening 3 pionnen, kreeg er een ijzersterke aanval voor terug en Erik werd gevloerd. Jan Hendrikx in topvorm!

Bas Robben had de middag van zijn leven. Hij pakte uit met een dame-offer, dat op straffe van mat niet aangenomen mocht worden door zijn tegenstander. Dat deed hij dan ook niet, maar Bas liet er een torenoffer op volgen en wist hij alsnog mat te forceren. Bas glunderde de hele middag nog van oor tot oor. Met de winst van Bas stonden we op 4½-1½ en waren de matchpunten binnen. Zelf leek ik ook al snel een makkelijke middag te hebben. Ik won een pion in de opening, stond gewoon lekker, maar gaf ineens op knullige manier de kwaliteit weg. Vervolgens werd de partij heel rommelig en chaotisch en profiteerde ik van een paar foutjes van mijn tegenstander. Ik won een stuk terug, ik won een toren en toen was het wel klaar. Punt binnen. Jacques Smits verloor een pionnetje, maar het toreneindspel leek nog wel kansen op een remise te bieden. Zijn tegenstander speelde het echter voortreffelijk uit en haalde de 2e winstpartij voor Staunton binnen.

Staunton – De Pion 3 2½ – 5½

Jan Hendrikx (1891) – Erik van Elven (1893) 0 – 1

Wiek van Leeuwen (1597) – Ad Bruijns (1640) 0 – 1

Cees van Gils (1726) – Henk Alberts (1607) ½ – ½

Maikel Merkies (1594) – Jacques Smits (1598) 1 – 0

Ad Speekenbrink (1643) – Bas Robben (1548) 0 – 1

Daniël Koopman (1455) – Peter Huijser (1575) 0 – 1

Tamara van Boxel (1188) – Jan Rijkse (1558) 0 – 1

Owen van Santen (1054) – Kees van Hogeloon (1530) 0 – 1

Met nog één ronde te spelen is dit nu de absurde spannende stand in onze klasse:

1. De Pion 3 - 8 (27½)
2. RSG - 8 (26½)
3. De Raadsheer 2 – 7 (25½)
4. CSV 2 - 7 (22½)
5. D4 2 – 6 (26)
6. De Baronie 4 – 6 (24½)
7. Leiderdorp 3 – 6 (22½)
8. Staunton – 0 (17)

In de laatste ronden spelen wij tegen D4 2 en RSG tegen De Baronie 4. Als wij winnen van D4 2 en RSG met groter verschil van De Baronie 4 dan is RSG alsnog kampioen. Maar het kan ook dat wij allebei verliezen en als De Raadsheer dan wint van Leiderdorp zijn zij kampioen. Maar het kan ook dat De Raadsheer verliest en als CSV dan wint van Staunton is CSV kampioen. En als De Pion, RSG, D4 en CSV allemaal verliezen dan is het kampioenschap voor D4. Tenzij D4 met klein verschil wint en De Baronie met groot verschil, dan is De Baronie kampioen. Kunt u het volgen?

Frank Lambregts, met dank voor het invallen, speelde op bord 1 met zwart tegen Jasper Willeboordse. Hij verloor al vroeg op de avond een stuk en daarmee werd ook de partij beëindigd. Patrick Peeters weerde zich goed met wit op bord 4 tegen Michiel Stafleu. Hier werkte het grote ELO verschil te zeer in zijn nadeel. Eén pion achter en daarna nog wat materiaal verlies waarna de partij in ons nadeel werd beslecht. Lewon Gevorkjan, met wit op bord 2 tegen Willem Linden (1962), wist op een onbewaakt ogenblik een toren plus een pion te ruilen voor twee stukken. Hierna werd het strategisch manoeuvreren en ondertussen werden er pionnetjes van de tegenstander verorbert. Lewon wist hier het punt van de avond te scoren tegen een veel sterkere tegenstander. Heel knap. Ondergetekende wist op bord drie de stand redelijk in evenwicht te houden tegen Jo Godderij. Vervolgens probeerde ik een doorbraak te forceren op de koningsvleugel zonder duidelijk voordeel te krijgen. Eind van het liedje was voor mij de vlag toen er volgens Frits nog wel geforceerd remise in had gezeten maar voor mij de pijp uit was. Eindstand 1 -3. We maken ons op voor onze laatste ontmoeting in de eerste klasse op 2 april tegen ’t Paardje.

9 februari 2019, René van den Broek viert zijn 57^e verjaardag toepasselijk met een etentje bij een restaurant met huisnummer 57. Het pand met huisnummer 57 aan de Brugstraat in Roosendaal is natuurlijk wereldberoemd bij Pion-leden. Inderdaad, dat is het vroegere Hotel Merks. Tegenwoordig mogen we ons favoriete spelletje uitoefenen in de Black Horse en ja hoor, uw verslaggever hoorde eindelijk weer eens het flauwe grapje over het zwarte paard. Uw verslaggever, op de eerder genoemde datum, begonnen aan zijn 27^e levensjaar (let op: je levensjaar is altijd één meer dan je leeftijd), mocht het opnemen tegen die grappenmaker. Het verslag van de grappenmaker is hier te lezen. Het verslag van onze wedstrijd tegen De Raadsheer is hieronder dan weer lezen.

De wedstrijd tussen De Pion 3 en De Baronie 4 had alles wat een wedstrijd in zich moet hebben. Een sportieve strijd, spanning tot de laatste minuut en, niet onbelangrijk, een goede afloop. Voor ons, althans...
Zoals je bij het schaatsen specialisten hebt op de sprint en specialisten op de lange afstand heb je ook in het schaken spelers die razendsnel klaar zijn en spelers van de lange adem. Jan Rijkse is een echte sprintspecialist. In een mum van tijd waren alle stukken afgeruild, werd tot remise besloten en waren daarmee zowel De Pion als De Baronie van de nul af. Ad Bruijns is normaal meer een speler van de lange adem, maar ook hij was voor zijn doen vroeg klaar. Door de verwikkelingen op mijn eigen bord heb ik niet goed kunnen zien wat er gebeurde, maar Ad won in ieder geval. Mark Mathon zag een scheurtje in het ijs over het hoofd en ging onderuit. Mark was druk bezig met het veroveren van een pion en was zo gefocust op die pion dat een ander stuk van hem even wat aandacht te kort kwam: zijn dame. Die stond een zet later ineens naast in plaats van op het bord en Mark gaf op. Ook Henk Alberts was vrij snel klaar. Hij veegde zijn tegenstander simpel van het bord en had een gemakkelijke middag.
Terwijl dat allemaal gebeurde was ik druk bezig om niet mat te gaan en geen dame te verliezen. Mijn tegenstander was volop in de aanval gegaan en het viel allemaal net te verdedigen, maar één zet verkeerd en het zou vreselijk voor me aflopen. Het was koordansen op het slappe koord, maar ik behield mijn evenwicht. Het kostte me de kwaliteit om de aanval definitief af te slaan, maar ik had er intussen wel twee pionnen voor teruggekregen. Omdat die pionnen niet al te gunstig stonden, accepteerde ik het remise-aanbod van mijn tegenstander gretig. We dachten allebei dat we slechter stonden, Fritz gaf ons achteraf beiden ongelijk en vond het een gelijkwaardige stelling.
Met een 3-2 voorsprong zag het er op de resterende borden redelijk gunstig uit, maar de winst hadden we zeker nog niet binnen. Bas en Erik stonden een pion voor, maar wel in stellingen die zeker niet makkelijk te winnen waren en Jacques moest zo te zien juist nog flink knokken om een halfje binnen te halen. Kortom: 4-4 was nog mogelijk. Tegen RSG zagen we immers ook een 4-1 voorsprong nog in 4-4 eindigen...
Bas Robben kwam inderdaad niet veel verder met zijn pluspion, kwam ook nog in tijdnood en moest genoegen nemen met remise. Bij Jacques Smits ging het evenwel crescendo. Hij stond een pion achter, won die terug, won er nog één bij en stond toen dus ineens een pion voor, die ook nog ging promoveren, waardoor zijn tegenstandster een stuk moest offeren om hem tegen te houden en in een gewonnen eindspel maakte Jacques geen fout en haalde het volle punt binnen: 4½-3½ en de winst was binnen voor ons. Al met al kunnen we Jacques Smits gerust de matchwinner van deze wedstrijd noemen! Erik van Elven nam vervolgens knarsetandend genoegen met remise: zijn pluspion bleek inderdaad niet genoeg voor winst en zijn tegenstander bleek een stuk taaier dan zijn Elo-rating deed vermoeden.

Omdat De Pion als eerste de uitslag had doorgegeven op Netstand waren we heel even koploper. Nadat de andere uitslagen waren binnengekomen bleek dat De Raadsheer 2 en CSV 2 nu 7 punten hadden en De Pion 3 en RSG nu beiden 6 punten. In de volgende ronde speelt De Raadsheer 2 tegen RSG en CSV 2 tegen De Baronie 4, terwijl wij op bezoek gaan bij hekkesluiter Staunton. Om kampioen te worden moeten we rekenen op de hulp van RSG en De Baronie 4; in de laatste ronde treffen onze concurrenten tegenstanders waar ze vermoedelijk geen punten tegen laten liggen. Het verschil tussen de nummer 1 en de nummer 7 is in onze klasse 3 punten. Spanning tot de laatste competitieronde lijkt gegarandeerd!

De Pion 3 - De Baronie 4 5 - 3

Erik van Elven (1893) - Bas Ligtenberg (1606) ½ - ½
Ad Bruijns (1640) - Sander de Smet (1611) 1 - 0
Henk Alberts (1607) - Frank van Duuren (1533) 1 - 0
Bas Robben (1548) - Zef Hendriks (1525) ½ - ½
Jacques Smits (1598) - Astrid Martens (1360) 1 - 0
Kees van Hogeloon (1530) - Willem van Kooten (1478) ½ - ½
Mark Mathon (1519) - Hein Groothuis (1413) 0 - 1
Jan Rijkse (1558) - Rob de Ruyter (1292) ½ - ½

Bij het ingaan van de zesde ronde stond er voor het eerste weinig meer op het spel: met zes matchpunten stond het iets boven de middenmoot. Tegenstander Eindhoven I had een matchpunt minder. Eindhoven had laten weten dat twee van hun basisspelers niet mee konden doen, maar er werd geen gelegenheid gevonden om vooruit te spelen. Omdat Ludo bij onze tegenstander aan de interne deelneemt, nam hij op eigen verzoek op de bank plaats. Hij omschreef het zelf als een win-win situatie: of De Pion wint, of het team van de club waar hij al enkele decennia intern speelt. Ludo was een groot deel van de middag aanwezig voor morele support en heeft ook het grootste deel van dit verslag voor zijn rekening genomen: waarvoor dank.

Anthony speelde tegen de hier niet onbekende Dolf Meijer. Na een Scandinavier met 2..Pf6 kwam een Aljechin-achtige structuur op het bord waarin Anthony al spoedig groot ruimtevoordeel kreeg. Zwarts pogingen om tot tegenspel te komen verzwakten alleen zijn stelling maar. Dolf spartelde flink tegen en kon Anthony's koning naar voren lokken, maar die had alles onder controle en won met een elegant dameoffer (1-0).

Alik had van Bas van de Plassche een pionoffer tegen gekregen, waarvoor Bas een mooi centrum, loperpaar en open h-lijn had. Alik kon het centrum blokkeren, maar toch bleef het moeilijk. Bas offerde nog een kwaliteit, heel gevaarlijk maar wellicht niet correct, en Alik won met een fraaie counter (2-0).

Via een Koningsindische verdediging kwam Mark Smits tegen Jos Sutmuller in een Maroczy stelling terecht. Er kwam vrij snel een eindspel op het bord, waar Jos aanvankelijk iets beter leek te staan en, als ik het goed zag, rond de 40e zet een zetherhaling uit de weg ging. Mark bleef koel en wist uiteindelijk te winnen (3-0).

Bas de Feijter stond na een Catalaan steeds ietsje beter, al leek de activiteit van Alessandro Di Bucchicancio diens mindere pionnenstelling te compenseren. Na heel de tijd onder lichte druk te hebben gestaan stuurde Alessandro op pionnenruil aan, die echter ervoor zorgdedat Bas' h-pion de ster van het veld werd (4-0).

Schaken is soms zeer onrechtvaardig, zoals Bram van Klapwijk tegen Jan van Mechelen moest ondervinden. Jan had de opening (Najdorf met Le3,e5) erg actief gespeeld, maar had daardoor wel een paar gaten. Jan deed naar eigen zeggen de slechtste zet die hij ooit gedaan had, liet het witte paard naar binnen springen en kreeg een zeer slecht eindspel waarin hij alleen maar kon afwachten. Tot ieders verbazing bleef hij overeind, en toen wit gefrustreerd en met het oog op de matchstand op pionwinst uitging kwamen al Jan's stukken binnen (5-0).

Bij deze 5-0 voorsprong moest onze razende reporter ervandoor! De rest van het verslag heeft ondergetekende aangevuld. Vanuit de opening leek David in een geisoleerde pion stelling goed te staan, met daarnaast een prettige voorsprong op de klok. Hans Bosscher kreeg activiteit door dynamisch gebruik te maken van zijn isolani. David moet zich ergens verrekend hebben, want de activiteit van zijn tegenstander kostte hem twee lopers voor een toren. David bleef doorvechten, maar hij kreeg het materiele nadeel niet meer goedgemaakt (5-1).

Stefan kwam tegen altmeister Frans Kuijpers (Nederlands kampioen in 1963!) wat beter uit de opening, maar eenvoudig was het niet. De stukken van zwart leken lang een ongeorganiseerd zooitje, zonder dat er ergens een reëel pad naar voordeel ontstond. Frans organiseerde langzaam zijn stukken, zonder dat ik zelf vooruitgang boekte. In tijdnood had Frans met een tactische grap een belangrijke pion gewonnen en daarnaast waren alle overgebleven zwarte stukken beter dan de witten. Toen de rookwolken waren opgetrokken, was ik in een verloren eindspel beland met twee minuspionnen. Frans had nog een tweetal consoliderende zetten moeten spelen, waarna hij zijn meerderheid eenvoudig in beweging kon zetten. Hij zette echter meteen zijn damevleugel in beweging, waarna ik kon ontsnappen met eeuwig schaak (5.5-1.5).

Robert had met wit een avontuurlijke partij tegen Mykola Pechenizkiy: 1. e4,e6 2. d4,d5 3. Pc3,Lb4 4. e5,c5 5.a3,Lxc3s 6.bxc3, Da5 7.Ld2,Da4 8.Dg4!?,Kf8 9.Dd1. Zwart kreeg al snel overwicht op de damevleugel en Robert moest een eindspel ingaan met twee minuspionnen. Hij won er echter een terug en omdat zwart toren op h8 niet meedeed was het moeilijk. Robert kreeg een sterke vrije f-pion en in de tijdnood offerde Robert een kwaliteit waardoor zijn pion heel gevaarlijk werd. Na de 40e zet gaf hij nog een toren om vrijpionnen op f7 en g7 te krijgen. Uiteindelijk bleef een eindspel over met dame, c en a pion voor wit, en twee torens,a en b pion voor zwart. We hoorden van de tegenstander dat Mykola zijn eindspel-opleiding in de Sovjet-Unie heeft genoten. Dit demonstreerde hij keurig, door het – verschrikkelijk lastig ogende – eindspel rechtlijnig naar winst te voeren (5.5-2.5).

Het was een wedstrijd die dichter bij elkaar lag dan de uiteindelijke score doet vermoeden. Bij een 3-0 voorsprong leek het binnenhalen van de matchpunten nog een zware bevalling te worden. De voor mij licht onverwachte winst van Bas en de extreem verrassende plottwist bij Jan, leverden ons uiteindelijk toch een ruime overwinning op. In onze klasse wonnen Krimpen en Zuid-Limburg 2 ook, zodat we nog steeds op achtervolgen zijn aangewezen. De volgende ronde staat de kraker tussen beide teams boven ons op het programma, dan wordt er in ieder geval ergens puntverlies geleden. Zolang wij onze wedstrijden blijven winnen, houden we in ieder geval de druk erop. Onze tegenstander van vandaag heeft wellicht onze sleutel naar succes in handen. Eindhoven speelt in het restant van de competitie nog tegen zowel Krimpen als Zuid-Limburg 2 en zou dus zomaar als scherprechter in de competitie kunnen fungeren.

Wordt vervolgd!

Er zijn dit jaar vele jubilerende verenigingen, op zich niet moeilijk, want je mag iedere 5 jaar een lustrum vieren. De Pion bestaat dit jaar 90 jaar en de jubileumcommissie zal dat niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Opgericht in 1944 bestaat de Raadsheer dit jaar 75 jaar en omdat dit uiteraard een nog iets ‘ronder’ jaar is, is daar al een startborrel geweest.

De Raadsheer 3 nam op bord 1 een bijzondere speler mee. Rico is oud-pion-lid. Bij de Pion 4 lag deze ronde de nadruk bij het inzetten van jeugdspelers en daarmee had de raadsheer binnen hun team een speler die meer piongeschiedenis heeft meegemaakt dan de meeste pion-4-spelers.

Over mijn eigen partij kan ik vrij kort zijn, e4 was de beginzet. Vrijwel meteen daarna vroeg ik mezelf af waarom ik een d-pion in me handen had. Na een poosje doorspelen won ik een pion, maar remiseaanbod werd afgeslagen, terecht.

Op bord 5 en 6 verloren oudgedienden hun partij, hetgeen goedgemaakt werd door Bas en Anthony. Op bord 8 was een tactisch remiseaanbod afgeslagen en achteraf was dit gunstig. Joshua won.

Op bord 7 maakte Jesper zijn debuut eveneens spelend tegen een jeugdspeler. Wit wist een dubbelpion op het bord te houden en de voorste dreigde de promoveren. Het voorkomen van promotie ging ten koste van een toren en de partij werd prima uitgetikt.

Inmiddels had de tegenstander van Marieke een koning over, remise was op zich al voldoende voor de overwinning, maar patvalletjes werden voorkomen.

Ferdin kwam slechter weg. Rico had een mooi schaakje, waardoor de stelling onderuit ging.