Extern

Uwer teamkapitein zat zaterdagochtend enigszins in de stress omdat er niemand op kwam dagen bij de gebruikelijke verzamelplaats, de Mac Donalds. In de groepsapp leidde de vraag waar iedereen bleef tot leuke reacties. Het eerste bericht was ‘In Oudenbosch’. Frank had echter op tijd aangegeven dat hij die dag naar een verjaardag moest en had zijn partij al op de vrijdagavond gespeeld, net zoals Ngo Hin. Vervolgens kwam er een foto in de groepsapp voorbij… van mezelf! René was net het parkeerterrein opgereden. De overige teamleden kwamen binnen enkele minuutjes ook opdagen, waarna de lange rit naar Axel kon beginnen.

Het geschiedde zo dat de twee auto’s elkaar precies bij de afslag richting Antwerpen weer tegen kwamen. Er werd nog even gezwaaid, vervolgens ging ieder zijn eigen weg. Blijkbaar is de route via de Westerscheldetunnel maar liefst een hele minuut sneller dan de weg via de Liefkenshoektunnel. Scheelt ook een euro tol René ?

Om 13:00 uur kon de wedstrijd beginnen op de zes borden. Frank en Ngo Hin hadden op de vrijdagavond hun bijdrage al geleverd door de vooruit gespeelde partijen te winnen. Een samenvatting van de potjes:

Bord 1

Benny, spelend met wit, kreeg vanuit de opening voordeel tegen Arthur Hugaert. Dit gaf hij helaas weg door een verkeerde zet te doen. De tegenstander kreeg gedurende de partij enkele winstkansen, maar miste dit. Na een lang toreneindspel beruste de partij toch nog in remise.

Bord 2

Ngo Hin was de vrijdagavond van te voren al afgereisd om zijn partij tegen teamcaptain Nick Dubbeldam vooruit te spelen. Nick besloot om op zet 7 een scherpe variant van de semi-slav in te gaan door een pion te offeren op g4. Ngo Hin, commandant van de zwarte stukken, kende deze variant niet heel goed en deed een paar minder goede zetten. In een scherpe stelling miste Nick wat winstkansen en ruilde vervolgens af naar een eindspel waarin zwart een vrijpion had. Deze bleek vervolgens naar de overkant te kunnen racen, 0-1.

Bord 3

Op de dinsdagavond had ik bij de avondcompetitie te Helmond al het Frans tegen gehad. Wat komt er vervolgens weer op het bord… het Frans! De theorie wist ik redelijk te vermijden door wat passiever te spelen tegen de tegenstander, Dennis van Vliet. Op een gegeven moment leek het alsof zwart een pionnetje kon winnen, maar ik had doorgerekend dat ik door een penning de pion kon terugwinnen. In tijdnood won ik een pion, waarna ik er in een wat betere stelling voor koos om de laatste torens te ruilen. Er bleef hierdoor een eindspel over met ongelijke lopers, dus er werd snel tot een remise besloten.

Bord 4

Carlo speelde met zwart tegen Wim Versporten. Carlo moest wel iets sneller dan gebruikelijk zetten, omdat er nog een verjaardag op de planning stond die zelfde dag. Het ging lang gelijk op, maar uiteindelijk won Wim.

Bord 5

Met wit spelend trok Marcel ten strijde tegen Lydia Dubbeldam. In een Hollandse stelling verbruikte Lydia iets meer tijd dan Marcel en kwam bij zet 28 in ernstige tijdnood. Mede door het gebruik van een penning werd er een stuk gewonnen door Marcel, waarna de partij ook gewonnen was.

Bord 6

René nam het met zwart op tegen Bas van Doren, een sterke jeugdige speler van Landau Axel. Het Schots kwam op het bord, zonder het scheve gedeelte. Door een kleine zetverwisseling werd het voor zwart mogelijk om d5 te spelen. Dit leidde tot wat afwikkelingen, waardoor er een gelijk eindspel overbleef. Beide spelers zijn niet meer in gevaar gekomen, er werd tot een remise overeengekomen.

Bord 7

De avond van te voren speelde Frank tegen Janco Dees. In een fraaie aanvalspartij wist Frank de koningsstelling van de tegenstander open te wurmen ten koste van een stuk. Ook al is een offer niet helemaal correct, het is lastig spelen met een open koningsstelling als de zware stukken nog op het bord staan. Het offer pakte dan ook goed uit en Frank won zijn partij. Samen met de winst van Ngo Hin kon het team op de zaterdag met een voorsprong van twee bordpunten de match in gaan.

Bord 8

Eric van Loon kreeg met zwart een gesloten Botvinnik Siciliaan op het bord tegen jeugdspeler Fardin Hematyar. Vergelijkbare stellingen zijn in de Engels opening te verkrijgen. Fardin speelde op een bepaald moment het paard van c3 terug, waardoor het voor Eric mogelijk werd om de pion van d6 naar d5 te schuiven. Een pionoffer van Eric was vervolgens niet helemaal correct, maar de stelling was dan ook zo complex dat het lastig was om alles door te rekenen. Stukken werden afgeruild en een gelijk toreneindspel bleef over. Fardin ging hier nog de mist in en Eric pakte het punt.

Al met al een geslaagde ronde in de externe competitie voor het tweede team. Winnen van de koploper werd voor deze ronde zeker niet verwacht, maar na de 2-0 van de vrijdagavond begon er toch hoop te bloeien. Er moet wel bij gezegd worden dat de tegenstanders een paar sterke spelers misten, maar gezien de rating is het toch een knappe prestatie om met 5,5-2,5 te winnen.

Dan komt nogmaals de titel van dit verslag terug, waar blijft het team? Door te winnen staat het team zesde in de competitie en zijn er twee belangrijke matchpunten bijgekomen.

Het is de eerste zaterdag in februari, 13 uur. De wedstrijdleider geeft in een Rotterdams denksportcentrum het startschot, want er komt een team helemaal uit Brabant.

Vooraf was het flink puzzelen om de Pion 4 compleet te kregen. Als je de reservespelers meerekent had er een ruim gevuld team zich afgemeld. Gelukkig beschikken we over een grote jeugdafdeling en waren Vincent en Victor bereid om hun debuut te maken in de zaterdagcompetitie bij de senioren. Ondanks de vele spelers die een ronde overslaan was dus het vullen van het team de eerste winst die we binnen hadden.

Het treffen tussen RSR Ivoren Toren 3 en de Pion 4 vond plaats in denksportcentrum de Lombard. In dit centrum vinden meerdere bridgeverenigingen en slechts één schaakclub hun onderdak. De straat waar het zich bevindt heeft een eigen wikipedia-pagina waarin we het volgende lezen. De Lombardkade dankt zijn naam aan de verdwenen Lombardstraat, die al in 1357 werd genoemd. Destijds woonde hier uit het Italiaanse Lombardije afkomstige geldwisselaars. Aan de Lombardkade zit de bridgeclub "BC Vever Down" die al sinds 1958 bestaat. Deze bridgeclub is in de jaren zo gegroeid, dat hij twee keer moest verhuizen. “De Lombard” opende op 5 september 1983 zijn deuren aan de Lombardkade 43a. In 1991 ging de club naar de Lombardkade 48 en nu zit hij op de Lombardkade 28. Onvermeld op wikipedia is het feit dat de Ivoren Toren als opgericht is in 1919 en vorig jaar dus haar eeuwfeest beleefde.

Dan de naam. RSR. Rotterdamse schaakclub? Nee,
De rotterdammers geven zelf een uitgebreide uitleg over de naam. “Uit namen als “S.V. Eeuwig Schaak”, “Het Houten Paard” en “De Pionier” getuigt inspiratie door het spel.

Wanneer men het geloof als inspiratiebron en bindend element tot uiting wil brengen dan kiest men bijvoorbeeld voor R.S.R. (Regina Sacratissimi Rosarii) of Ivoren Toren. Hoewel dit laatste meer betrekking lijkt te hebben op een schaakstuk is de achtergrond religieus. Beide namen zijn verwijzingen naar het “Rijke Roomsche Leven”. Het toeval (of de predestinatie?) wil dat beide namen hun oorsprong vinden in één gebed: Litanie van de H. Maagd Maria. Met de keuze van deze namen gaf men duidelijk aan dat het een Rooms-Katholieke vereniging betrof. De protestanten –de anders denkenden zoals dat vroeger heette- hadden hun eigen verenigingen met namen uit een andere categorie. We zijn de enige vereniging in de R.S.B. met een naam uit deze categorie.”

Een hele introductie, nu verder naar de partijen. Iedere Pionees heeft gestreden voor wat hij waard was. En er waren zeker kansen tegen het jeugdteam van de Ivoren Toren.

Xandar verspeelde in de opening zijn toren. Dat klinkt erg, maar er was zeker nog spel. De partij duurde dan ook nog een behoorlijke tijd. Het eerste verliespunt kwam van Victor, maar als je nieuw bent in de zaterdagcomptitie is het een uur volhouden een prestatie op zich. Partijen bij jeugdcompetities zijn korter. Het is best wennen, lang tempo,noteren en allerlei andere zaken.

Na het verliezen van bordpunten ging ook snel het eerste matchpunt aan onze neuzen voorbij. Nico kwam een kwaliteit achter en Joshua overzag een aanvalszet van zijn tegenstander. Ook bij Vincent ging het mis. Zwart viel een witte loper aan in een qua materiaal gelijke stelling. Het afruilen van deze loper tegen een paard leverde voor zwart misschien een slechte pionstructuur op. Wit koos voor een verdegingszet. Niets mis mee, maar wellicht het kantelpunt in de partij.

Ikzelf had op bord 5 een torenwinst, maar ging daarna blunderen. Overzag loperwinst en 2 vrijpionnen werden sterk. Na het inleveren van de toren tegen deze 2 vrijpionnen werd remise aangenomen. Ook bij Anthony verliep het zoals op de meeste borden. Wit kwam met een stevige aanval die over het hoofd was gezien.

Marieke hield het schaken het langst vol. 2 torens werkten prachtig samen om pionnen te roven. Ook al stond gewonnen, de tijd ging meespelen. Ook hier werd remise overeengekomen.

Een fikse nederlaag, maar ach. Met kleine veranderingen hadden we zelf zomaar met grote cijfers kunnen winnen.
In Rotterdam gingen de feestvlaggen uit omdat hun derde in wat ze zelf ‘de degradatiewedstrijd’ noemen hun eerste punten hebben gescoord. Inderdaad een opsteker hun jeugdteam. Ook ons vierde zal wel weer punten pakken. En dat hoefde afgelopen zaterdag niet per se. Een compleet team na alle hindernissen en ondanks het wegblijven van bordpunten een mooie wedstrijd voor onze jeugd, voor sommige dus de eerste keer, mogen we tevreden over zijn.

Volgende keer kan alles weer gunstig naar onze kant uitvallen. Dat wordt 7 maart als we Sas van Gent thuis mogen ontvangen.

En dan over naar de Brabanders uit de beginzin. Want er werd vast niet op ons team gedoelt. Van de pionteams zat ons vierde het dichts bij huis, Voor het Brabantse Helmond waar ons derde naar toe mocht, hoef je niet de sloot over, maar is toch stiekem verder rijden. Het team uit Brabant wat vast graag op tijd naar huis wilde 'voor de lange reis' was waarschijnlijk de Combinatie 2 uit Asten dat tegen RSR Ivoren Toren 2 mocht. Spelend in een andere zesde klasse dan de Pion 4. Gelukkig hielden de Oost-Brabanders onze provincie-eer hoog door met 2-6 te winnen.

Helemaal naar Helmond rijden (is echt een pokke-eind), een hele middag zwoegen achter het schaakbord, van half 12 tot half 7 van huis en wat is het eindresultaat? Eén schamel bordpuntje! Het leven van een schaker kan soms hard zijn. Wat ging er mis? Eigenlijk bijna alles, maar het grootste probleem was dat onze tegenstanders een stukkie beter waren in schaken dan wij. Elo-ratings zeggen niet alles, maar als het verschil een paar honderd punten is zegt het wel degelijk wat over de krachtsverhoudingen. Behalve bij jonge talenten, zoals Gachatur Kazarjan, wiens werkelijke sterkte intussen al wel wat hoger ligt dan zijn Elo-rating. Vraag het maar aan Peter Huijser...

Op 8 borden gingen wij 6 keer knock-out. Soms ondanks goed spel, soms na blunderen. Zoals in het geval van Jan Rijkse (al was het ook weer niet blunderen in de zwaarste categorie), die in een openingsvalletje trapte dat hij achteraf gezien wel kende, maar achter het bord weer even vergeten was. Het kostte hem een pion, de rochade en het ergste van alles: hij hield in no-time een baggerstelling over. Zo erg zelfs dat hij na de 14e zet al op kon geven.
Peter Huijser trof dus zoals al genoemd het jonge talentje Gachatur Kazarjan (leeftijd: 10 jaar!!). Het manneke speelt goed, maar soms iets te snel. Helaas ging Peter net iets te veel mee in het snelle speeltempo, wat hem de kop kostte. Het werd een bijzonder agressieve, leuke partij, waarbij Peter een paar pionnetjes verloor en dus ook het eindspel verloor.
Intussen was op mijn bord alles zo dicht geschoven dat mijn tegenstander bijna niks meer kon en ik helemaal niks meer kon. Het remise-aanbod nam ik daarom graag aan. Dan waren we van de nul af en ik hoopte dat er meer zou volgen voor ons. Bas Robben was in een stelling terechtgekomen met alleen nog zware stukken op het bord. Alleen stonden die van zijn tegenstander heel actief en was Bas in de verdediging gedrukt. Zijn tegenstander voerde de druk net zo lang op tot er toch pionnetjes begonnen te sneuvelen en Bas de partij na lang tegenstrubbelen toch verloor. Imad Abou Dehn speelde gewoon een prima partij, deed niks onder voor zijn tegenstander, die echter ook geen fouten maakte, met als eindresultaat remise.
Tussenstand 4-1 voor HSC. We gingen de wedstrijd niet winnen, dat was al lang duidelijk, maar zouden we er nog wat bordpuntjes bij kunnen ritselen? Niet dus...
Erik van Elven stond de hele partij onder zware druk. Zo kwam het paard op b1 maar niet van zijn plaats, waardoor de toren op a1 ook nooit in het spel kwam. Niettemin wist Erik de zaak lang te verdedigen. Totdat de boel toch begon te kraken, Erik ook aanzienlijk minder tijd over had dan zijn tegenstander en Erik het punt toch aan zijn tegenstander moest laten. Ad Bruijns bleef ook lang goed overeind, maar zijn tegenstander begon toch langzaam maar zeker de koningsstelling van Ad onder vuur te nemen en er beetje bij beetje gaatjes in te schieten. Ad had een spectaculaire ontsnappingsmanoeuvre in gedachten, maar die bleek toch net niet helemaal goed te zijn doorgerekend en Ad restte een troosteloze stelling met een stuk minder en een koning die een vogeltje voor de kat leek. Ook voor Ad verlies, dus.
Henk Alberts had zonder meer de meest spectaculaire partij van de middag. Hij blunderde in het begin een stuk weg, maar vocht zich terug in de partij, won 2 pionnen en wist het nog behoorlijk spannend te maken. Uiteindelijk was het toch allemaal net niet genoeg en ging het ook bij Henk verloren.
Verlies tegen HSC 2 was niet onverwacht (gezien hun ratings, ze waren ook niet voor niets koploper), maar de 7-1 was wel erg fors. Geen ramp. Volgende wedstrijd spelen we tegen RDS (Rooische Dam- en Schaakclub) uit Sint Oedenrode, die net als wij nog op 0 punten staan. En later treffen we ook nog Stukkenjagers 5, die won van RDS, maar alle andere wedstrijden ook verloor. Dus we hebben wel degelijk kansen om nog wat matchpunten te pakken.

HSC 2 - De Pion 3  7 - 1
Gerard van de Kerkhof (2053) - Erik van Elven (1821) 0 - 1
Pascal Boudewijns (1944) - Ad Bruijns (1663) 1 - 0
Roland Robinson (1802) - Henk Alberts (1620) 1 - 0
John van Rooij (1790) - Imad Abou Dehn (1756) ½ - ½
Hans Nacinovic (1728) - Bas Robben (1528) 1 - 0
Gachatur Kazarjan (1600) - Peter Huijser (1570) 1 - 0
Joost Rutten (1736) - Jan Rijkse (1527) 1 - 0
Joep Peeters (1704) - Kees van Hogeloon (1498) ½ - ½

Op dinsdagavond is het team bestaand uit Stefan Colijn, Mark Smits, Koen Riemens en René van den Broek naar Helmond afgereisd om alweer de vierde ronde van de avondcompetitie te spelen.

In de eerste drie rondes heeft het team, wat speelt in de hoofdklasse, maar een magere score van één matchpunt weten te boeken. De eerste twee rondes werd er verloren van King en Dubbelschaak. Pas de derde ronde werd er pas één matchpunt gepakt tegen de Stukkenjagers. Dit was reden genoeg om voor de winst te gaan, omdat degradatie anders wel dichtbij was gekomen gelijk.. Hier volgt een samenvatting van de match:

Op het eerste bord nam onze kopman Stefan Colijn het op tegen Jerzy Cebula. Na een ingewikkelde, scherpe variant van het vierpaardenspel kwam Stefan (wit) met een extra pionnetje uit de opening. Heel de partij lang heeft Stefan het plusje niet meer weggegeven en dit resulteerde in de winst op bord 1.

Op bord twee speelde Mark Smits met de zwarte stukken tegen Hugo Faber. Hier ging het lang gelijk op in een Spaanse stelling. Een hoop stukken werden afgeruild, waardoor Mark nog een paard en toren overhield tegen een witveldigeloper en toren. De pionnen werden slim op zwart gezet en het paard werd actiever dan de loper. Op zet 39 ging Hugo (door een foutje in de notatie) door zijn tijd, maar Mark stond ook al beter in de eindstelling.  = Nagekomen noot van de teamleider...  op grond van de partijnotatie van Mark is er op het moment van de tijdsoverschrijding echt sprake van nog maar slechts 39 gespeelde zetten, ook na het invoeren van de partjinotatie in de computer blijkt dat het geval te zijn. Inderdaad een winst voor Mark zowel op stelling én op klok dus ! =

Het derde bord werd bezet door Koen Riemens en Martijn Stoker. Koen, hopend op een gambietje, speelde 1 e4. Toen er hierop werd geantwoord met 1… e6, zag hij de bui al hangen. Frans praten is al niet zijn ding, maar de Franse opening.. Een poging werd gedaan met 2. b3 d5 3. Lb2. Het Reti gambiet werd helaas afgeslagen door Martijn met 4… Pf6. Na tien zetten besloot Koen alsnog maar een pionnetje te offeren voor wat spel, maar dit offer was niet heel sterk. Wat stukken werden afgeruild in het middenspel. In een stelling met een pionnetje minder werd er tot een remise besloten door zetherhaling. Beide partijen zouden bij een andere zet minder komen te staan.

Op het vierde bord nam René van den Broek plaats tegen Pascal Boudewijns. Na een wat vreemde, maar redelijk correcte opening werden er in het middenspel een aantal zwarte pionnen naar voren geschoven. Dit leidde wel tot wat spel, maar ook tot een verzwakte koningsstelling. René zag op een gegeven moment een vervelende, maar mooie, truc met een toren over het hoofd, wat hem de partij kostte.

Ronde: Ronde 4

Al met al een mooie uitslag van 2,5-1,5 in het voordeel van De Pion. 

De volgende ronde is thuis op 14 februari, tegen WLC. Hopen dat er dan ook punten gepakt kunnen worden!

Gisteravond zijn Stefan, Mark, Koen en René afgereisd naar het verre Helmond om een potje te schaken. Met 2,5 - 1,5 is er gewonnen!

Verslag volgt later.

Eloratings zeggen niet alles. Ze zetten je soms behoorlijk op het verkeerde been. Vooraf had ik de ratings gezien van de spelers van Eindhoven 4 en de conclusie getrokken: "Die kunnen we hebben. Daar moeten we punten tegen kunnen pakken." Al viel het me wel op dat dit team het tot dusverre wel heel goed had gedaan, beter dan de ratings zouden doen vermoeden. Tijdens de wedstrijd van De Pion 3 tegen Eindhoven 4 bleek waarom. Het team is veel sterker dan de ratings aangeven, vooral omdat er nogal wat jeugdspelers meedoen, waarvan hun speelsterkte hun rating al lang voorbij heeft gestreefd. De jongste jeugdspeler die meedeed in Roosendaal was Luna Huang. Misschien is ze zelfs de jongste speelster ooit die in Roosendaal tegen De Pion heeft gespeeld. Ze is 8 jaar oud (!!!), overigens wel Nederlands kampioen in haar leeftijdsklasse (jongens en meisjes). Ze speelde tegen Jan Rijkse, de nestor van het team, die zo ongeveer 10 keer zo oud is als Luna. Dat is het mooie van schaken: iemand van 8 kan spelen tegen iemand van een eind in de 70 en dan wordt het gewoon een spannende, gelijkwaardige partij. De partij tussen de benjamin en de nestor eindigde in remise, nadat de stelling behoorlijk was dichtgeschoven en er weinig mogelijkheden meer in zat. Als Luna Huang ooit een topschaakster wordt in Nederland (en die kans zit er best in) kan Jan Rijkse zeggen dat hij een score van 50% tegen haar heeft. Zoals Jan er zich ook nog steeds op beroept een 100% score tegen Mark Smits te hebben. Luna heeft trouwens ook nog een iets oudere zus (Wendy), die ook in haar leeftijdscategorie Nederlands kampioen is normaal ook meespeelt met Eindhoven 4.
Zelf werd ik uitgeleend aan het 4e, omdat Theo Potjes ziek was geworden. De meeste beslissende wendingen vielen toen ik zelf even "diep in de partij" zat, zodat ik weinig van de partijen heb meegekregen. Ik verloor overigens zelf, nadat ik diverse taktische wendingen had gemist, waarmee op voordeel had kunnen komen en afwikkelde naar een verloren eindspel, wat eigenlijk ook niet echt nodig was, dus een al te grote waarde was ik ook niet voor het 4e. Sorry, Patrick.
Imad Abou Dehn is terug in het 3e en dat is goed nieuws. Hij werd echter bij zijn terugkeer wel getrakteerd op een koude douche van jeugdspeler Valentijn Warmerdam (geen familie van Max Warmerdam). In een totaal chaotische stelling stond Imads koning wel erg onveilig en Imad redde het dan ook niet tegen het Eindhovense talent. Even later ging Peter Huijser ergens in de fout en was het ook bij hem ineens afgelopen. Bam: ½-2½. Jacques Smits verlichtte de stand nog even voor ons met een winstparij, maar daarna ging het mis bij Erik van Elven. Erik speelde tegen Frits Schalij. Mensen van mijn leeftijd en ouder kennen die naam wel. Frits Schalij was een gestyleerde schaatser, vooral goed op de 1500 en 5000 meter en werd steeds net geen Nederlands, Europees en wereldkampioen. Alleen was dit een andere Frits Schalij. Of toch niet? Hij schaatste behendig door de stelling van Erik van Elven, zijn stukken doken allen onder het schema en Frits zette Erik op onoverbrugbare achterstand.
Ad Bruijns en Mark Mathon speelden remise (meer zat er bij beiden echt niet in) en Bas Robben plakte er nog een fraaie overwinning aan vast, zodat een alleszins draaglijke eindstand van 3½-4½ op het bord kwam. Maar dus wel weer 0 matchpunten. Er komen zeker nog een paar wedstrijden aan waar we matchpunten zouden kunnen pakken. Niet in de volgende wedstrijd (op 1 februari), want dan moeten op bezoek bij koploper HSC 2 uit Helmond. Daar valt normaal gezien voor ons niks te halen. Overigens staat Eindhoven 4 na hun overwinning op ons op een fraaie 2e plaats en doen ze gewoon mee voor het kampioenschap.

De Pion 3 - Eindhoven 4 3½ - 4½

Erik van Elven (1850) - Frits Schalij (1955) 0 - 1
Ad Bruijns (1679) - Albert Coenen (1763) ½ - ½
Imad Abou Dehn (1768) - Valentijn van Warmerdam (1693) 0 - 1
Bas Robben (1556) - Ewout Snoeck (1579) 1 - 0
Jacques Smits (1581) - Ron van Hoogstraten (1575) 1 - 0
Peter Huijser (1585) - Flip Stomps (1410) 0 - 1
Mark Mathon (1501) - Paul Schaffer (1396) ½ - ½
Jan Rijkse (1556) - Luna Huang (1366) ½ - ½