De Pion 2 verliest ook van RSG

Dit is niet het seizoen van De Pion 2. Wederom ging het zaterdag mis. De Roosendaalse stadsderby tussen RSG en De Pion 2 was een een wedstrijd tussen de nummer 7 (wij) en 8 in de stand van de competitie. Hoop voor de winnaar, bijna zekere degradatie voor de verliezer. En tja… dat waren wij in dit geval. Vorig jaar wonnen we in de 6e klasse alle wedstrijden met grote cijfers en werden fluitend kampioen en dit seizoen lijken we kansloos uit de 5e klasse te vliegen. Het verschil tussen de 5e en 6e klasse is kennelijk erg groot. Of wij zitten heel ongelukkig in een bijzonder sterke 5e klasse.
Dat kansloos eruit vliegen behoort ook wel een nuancering. Want we verliezen steeds met klein verschil (behalve tegen Staunton). Zoveel slechter dan onze tegenstanders zijn we dus ook weer niet. Ook tegen RSG was het verschil minimaal. De wedstrijd begon met een regen aan remises. Imad zorgde tegen André van de Laar voor een supersnelle remise. Zoals Imad dat dit hele seizoen eigenlijk al doet. Ook bij mij was het tegen Frank Rockx redelijk snel remise: stukken afgeruild, zat weinig meer in, klaar is Kees. Bij Ted van Eck en Erik van Elven duurde het een stuk langer, maar ook hier zaten er voor beide spelers geen winstkansen meer in.
Het was wachten op de volgende remise, maar die bleef uit. Het ging toen ineens de verkeerde kant op voor ons. Stijn Goorden speelde een sterke partij tegen Jan Schuurmans, maar ja… Het is wel Jan Schuurmans. Als die op dreef is, is er geen kruid tegen gewassen. In een open stelling werd er van twee kanten driftig aangevallen, maar Jan kreeg de sterkste aanval: een vork, Stijn verloor een stuk en even later stond hij ook nog mat.
Bas Robben speelde tegen Nico Kloosterboer in een partij met tegengestelde rochades. Vuurwerk dus! Bas kwam tot een gevaarlijke aanval, Nico wel. De koning van Bas kwam hevig onder vuur te liggen, Bas verloor de kwaliteit en kwam zo slecht te staan dat opgeven de enige optie was. Inmiddels 3½-1½ voor RSG: dit ging de verkeerde kant op. Of toch niet? Paul Scheermeijer bracht de hoop op ontsnapping bij ons terug. Hij speelde tegen Arco Schumacher op zijn vertrouwde manier: langzamerhand de aanval opbouwen totdat de tegenstander ondanks goed verdedigend werk toch kraakt. Arco was niet aan rocheren toegekomen, zijn koning werd belaagd en Paul buitte dat optimaal uit: 3½-2½ en intussen stond Henk Alberts ook al op winnen. Toch nog kansen voor ons?
Helaas: het mocht niet zo zijn. Ton van der Werf raakte tegen Marc Naalden een pion achter en kwam in grote tijdnood. En in tijdnood wil er nog wel eens iets misgaan. Zo ook nu. Ton verloor een toren en ging enkele zetten later zelfs mat. En daarmee had RSG de matchpunten binnen.
Henk Alberts was toen nog bezig. Hij speelde tegen Jacques Smits een ijzingwekkend spannende partij die op en neer ging. Eerst kreeg Henk een prachtige aanval en ik hoorde menigeen RSG-er al de conclusie trekken dat Jacques ging verliezen. (En toen stond het nog gelijk in de wedstrijdstand). Die conclusie was echter veel te voorbarig: Jacques Smits verdedigde zich meesterlijk en daarna kwam Jacques min of meer gewonnen te staan. Vervolgens knokte Henk zich weer wat terug en wist vervolgens met een vork een stuk te winnen, waarna de winst door Henk werd binnengesleept. Daarmee bracht Henk ons nog op 3½, waarmee we nog altijd net een halfje tekort kwamen.
Opmerkelijk detail in deze wedstrijd: alle spelers van RSG in deze wedstrijd zijn ooit lid van De Pion geweest, Ted van Eck is het nog altijd. Onze teamcaptain Bas Robben is dan weer ook lid van RSG en speelt daar ook in de interne competitie. Kortom: weerzien met vele bekenden en het bleef ondanks de kater van onze nederlaag nog lang gezellig in De Veestallen.