De Pion 2 speelt gelijk

In de 2e ronde moest De Pion 2 het opnemen tegen maar liefst 2 clubs tegelijk: Landau Axel en Terneuzen. Die 2 verenigingen uit Zeeuws-Vlaanderen vormen samen een combiteam. Hun thuiswedstrijden spelen ze afwisselend in Axel en Terneuzen. Dit keer was Terneuzen aan de beurt. Daar geraken was nog een uitdaging, door de afsluiting van de A58 tussen Roosendaal en Bergen op Zoom. Maar we vertrokken ruim op tijd en kwamen allemaal een half uur van te voren al aan in Terneuzen.
De speellocatie van Terneuzen is midden in een woonwijk in een gebouw dat eigendom is van de gemeente Terneuzen, maar beheerd wordt door de schaakvereniging in Terneuzen. Het groot onderhoud verzorgt de gemeente, de energiekosten en de schoonmaak komen voor rekening van de schaakclub. In de 2 zalen in het gebouw word je omringd door diverse schaakgerelateerde foto’s en schilderijen en alle bekers staan uitgestald in een vitrine. Al met al een mooie omgeving om in te schaken. Opvallend was dat er 3 soorten wc’s waren: een toilet voor heren, een toilet voor dames en een toilet voor schakers. Schakers zijn kennelijk toch een apart soort mensen. Gens specialis unus sumus.

Dan de wedstrijd. Die verliep in eerste instantie bijzonder goed voor ons. Na 2 vlotte en wat bloedeloze remises van Imad en mij aan de onderste borden zette Patrick Lubbers ons op voorsprong. Patrick won ergens een pion en verzilverde dat voordeel in het eindspel. Henk Alberts leek op een remise af te koersen in een stelling met gelijk materiaal en een naderend eindspel met ongelijke lopers. Maar Henk won pion na pion en met 3 pionnen meer waren de ongelijke lopers geen garantie meer voor remise. Henk won: 3-1 voor ons. Nog maar 1½ punt en de zege was binnen.
Daarna kwam er nog een vol punt dankzij Stijn Goorden. Stijn speelde een sublieme partij, stond voortdurend beter, drong met zijn stukken diep de vijandelijke linies binnen, stoomde ook nog op met een paar verbonden pionnen en dwong zijn tegenstander op de knieën: 4-1 voor ons. Het eerste matchpunt was binnen, nu nog een halfje om de winst binnen te halen.
Maar een blik op de andere borden leerde dat dat half puntje er eigenlijk niet in zat. Erik, Ad en Ton stonden alledrie op dat moment verloren. Erik van Elven stond van meet af aan in de verdrukking, leek nog lange tijd goed stand te houden, maar zijn tegenstander wist de verdediging toch te kraken en Erik ging eraan voor de moeite. Ad Bruijns stond op dat moment al heel lang volkomen hopeloos, met een kwaliteit en 2 pionnen achter. Hij speelde nog lang door voor het teambelang, maar eigenlijk zat er niks meer in en uiteindelijk besloot hij toch maar op te geven.
Voor Ton van der Werf gold zo’n beetje hetzelfde als bij de partij van Henk Alberts, maar dan omgekeerd. Na een sterk begin van Ton (hij stond in het begin van de partij lang toch echt wat beter) leek het te gaan uitdraaien op een eindspel met ongelijke lopers en leek de partij op een remise af te stevenen. Maar Ton verloor hier en daar een pion, één van de zwarte pionnen van zijn tegenstander rukte op naar de 2e rij en ondanks verwoed tegenspartelen van Ton was een nederlaag toen toch onafwendbaar. Eindresultaat 4-4: ons eerste matchpunt is binnen, maar om ons te handhaven zullen we ook nog ergens de winst moeten pakken. Hopelijk doen we dat in de volgende wedstrijden tegen Staunton en RSG, die beiden met 0 punten onderaan staan. Wat overigens niet betekent dat we daar wel even makkelijk van gaan winnen.