De Pion 2 kampioen!

Na een fantastisch seizoen met louter overwinningen met overweldigende cijfers was het nu tijd om de puntjes op de i te zetten en het kampioenschap binnen te halen. Het toeval wilde dat we in de laatste ronde gekoppeld waren aan onze belangrijkste concurrent: De Raadsheer 2 uit Zundert. Zij hadden tot nu toe ook een beregoed seizoen gedraaid en stonden slechts één matchpunt achter ons. Als we van De Raadsheer verloren waren we alsnog geen kampioen. En al waren we op papier favoriet voor de match tegen De Raadsheer: ze stonden natuurlijk niet voor niets maar één matchpunt achter ons. Dit was de sterkste tegenstander die we dit seizoen tegenkwamen. En juist op dat moment konden we niet beschikken over Ton van der Werf en ook niet over zijn vaste stand-in Paul Scheermeijer. Dus werd Barry Plukkel uit het 4e geplukt om ons team te versterken, om dat gemis te compenseren.
Nog voor er een zet werd gedaan, werd flink geschaakt met de opstellingen. Wij hadden Stijn Goorden op 1 gezet om de sterke Roel van Bezouw te counteren. Mede op verzoek van Stijn zelf trouwens. Bas Robben was dit keer non-playing teamcaptain en met Barry Plukkel op 5 en Muhammed Almatny op 8 zouden daar de eerste 2 punten toch wel binnengehaald moeten kunnen worden. Maar we rekenden buiten de waard, want ook de Raadsheer had gegoocheld met de opstelling. Zo trof Stijn op 1 niet Roel van Bezouw, maar Ralf van Aert, die normaal één van de laagste borden speelt. Ad Bruijns moest nu afrekenen met Roel van Bezouw. En Barry Plukkel kreeg in de persoon van Jos van Ginneken op 5 ook nog een bijzonder stevige tegenstander voor de kiezen. Uiteindelijk pakte de gewijzigde teamopstelling van De Raadsheer echter nog helemaal niet zo verkeerd uit voor ons.
Muhammed Almatny had het op het 8e bord met de nog zeer jonge Kristian Grigorov nog helemaal niet makkelijk. Het werd het krankzinnige aanvalspartij, waarin Muhammed 2 pionnen achter kwam en zomaar had kunnen verliezen. Had kunnen. Want Kristian speelde iets te snel, Muhammed kreeg de betere aanvalskansen en zette zijn jonge tegenstander keihard mat. Het eerste van de 4 benodigde punten was binnen.
Daarna duurde het een tijdje voor de beslissingen vielen, al begon het er wel positief voor ons uit te zien. Met name Patrick Lubbers, Barry Plukkel en Stijn Goorden stonden er uitstekend voor. Stijn was degene die de 0-2 optekende. Stijn was duidelijk veel te sterk voor Ralf van Aert, won veel materiaal en won gemakkelijk. Daarna volgde Barry Plukkel. In een stelling met tegengestelde rokades kreeg hij de beste aanval en met schitterende aanvalsspel sloeg hij de koningsstelling van Jos van Ginneken aan gort: 0-3.
Bij mij ging het helaas fout. In een partij tegen Adrie Domen, die lang op remise leek uit te draaien kwam na een grote afruil van stukken zijn dame zo sterk te staan dat er in één klap van alles tegelijk dreigde. Ik verloor een stuk en het punt ging naar De Raadsheer. Lang hoefde ik daarover niet te treuren, want Erik van Elven zag zijn tegenstander Luuk van Dongen een toren wegblunderen en pakte het 4e punt binnen voor De Pion 2. En daarmee was het kampioenschap al binnen.
Roel van Bezouw ervaarde dat Ad Bruijns een supertaaie tegenstander kan zijn en Ad hield hem keurig op remise. Henk Alberts verloor tegen Jan Vriends 2 pionnen en leek een verloren eindspel te spelen, maar sjoemelde er toch nog een remise uit. Patrick Lubbers won tegen Glenn Jacobs 2 pionnen en leek lang op winst af te stevenen, maar liet zijn winstkansen door de vingers glippen. Een pion van Glenn promoveerde tot dame en Patrick verloor alsnog. Maar dat mocht de pret niet drukken. De wedstrijdwinst en het kampioenschap waren toen toch al binnen.
We vierden ons kampioenschap nog even in de clublocatie van De Raadsheer, met de nodige rondjes van onze voorzitter. En op de feestavond doen we dat dunnetjes over, met de traditionele chocomel, de nectar van de kampioenen!