De Pion A

Electronic Stability Program, Antiblokeersysteem, Antislipregeling. Zo maar wat termen die je niet vaak tegenkomt in een verslag van een externe wedstrijd. Het begon op die bewuste dinsdagavond 4 december 2018. Je wordt om 18.15 uur opgehaald om richting Eindhoven te rijden. Eerst het station in Eindhoven en daarna de speellocatie van de Woensel Licht Combinatie. Dat was de bedoeling. Het begon al verkeerd, in plaats van die net gescoorde maaltijdsalade, had je rustig wat groentes kunnen snijden, pasta kunnen koken en het vlees bakken. De chauffeur was wat te laat omdat de teamleider zijn papieren niet op orde had. Nog steeds ruim op tijd vertrokken we overigens uit Roosendaal. Maar na zo'n 25 minuten rijden, stopten we. We waren bij Rijen (goh, het toeval, niet kunnen rijen doe je bij Rijen...). De auto ging in storing. Gelukkig kwam een monteur van de Garage Van Eijck uit Breda zo'n 40 minuten later en konden we onze weg vervolgen. Maar wat had dat voor impact. Onze treinreiziger was vooruit gestuurd, meneer de Competitieleider bleek mevrouw de Competitieleider en onze teamleider bleek niet de bekende René te zijn. 'René wie?' waren de legendarische woorden van de teamleider van WLC A.

Omstreeks 20.30 uur, ruim 2 uur nadat uw reporter had gebaald dat hij die maaltijdsalade naar binnen had gewerkt, gingen de klokken toch aan. 30 minuten later dan de bedoeling. Maar de partijen waren er niet minder om. Stefan Colijn, onze treinreiziger, was dus als eerste aanwezig, zat op het eerste bord, is de enige speler van het Eerste in ons midden en is als eerste klaar. Het verhaal van de partij is simpel. Guus Bollen (2221) werd op de achterste drie rijen van het bord vastgezet. De stukken die over de vierde rij heen gingen werden afgeruild waarna Stefan 2 lopers had en Guus 2 paarden. De paarden werden vervolgens gewonnen ten koste van een toren een pion, maar de lopers bleken oppermachtig. Zie hieronder hoe een matnet gevlochten wordt.

De volgende die klaar was, was uw razende reporter. Dat duurde wel even wat langer overigens. Op het derde bord, tijdens de lange autorit was nog een wissel gemaakt op bord 3 en 4 overigens, trof hij Charlie Tang (2124) aan. Het werd een partij waarbij ondergetekende naar tactische kansen zocht, terwijl Charlie rustig afwachten. Nooit leek er iets aan de hand te zijn. Het zoeken was echter tijdrovend. Te tijdrovend. Ondanks prima voorbereiding om te snelschaken op 1 december jongstleden, vergaloppeerde uw favoriete verslagenschrijver zich lelijk in het eindspel. Er werden onnauwkeurige zetten gespeeld en dat leidde tot kwaliteitsverschil en daarmee verloor we een partij die gezien het spelverloop, naar de mening van schrijver dezes ook zeker terecht, in remise had mogen eindigen. Kijkt u maar mee naar de volgende zetten, met de analyse van Fritz.

Ondertussen wist de teamleider van WLC A, Rudy Simons (1994), weer wie René was. Van den Broek, dé Van den Broek. Maar zoals al bekend was René bij de les vandaag. Het werd een partij die niet noemenswaardig is, waarbij René door de vlag ging en daar houd het wel op wat René betreft. Toch komt hier een fragment, want gezien onze teamleider min of meer verwachtte dat ondergetekende dit verhaal zou typen, mag die ondergetekende ook wel afwijken van de post-rondemail van zijn teamleider. Kijkt u mee naar de stelling waarbij onze aller teamleider door de vlag gaat (met de analyse van René zelf).

Maar dan, de laatste. Waar onze Competitieleider zichzelf Moi noemt, heeft Ivo Kok het voordeel dat hij slechts IK hoeft te noteren bij zijn naam. Hij nam het op tegen Jeroen Medema (2190). Ivo had veel tijd gebruikt om activiteit te krijgen op het bord en dat leverde hem een prima stelling op. Een actief paard in het centrum dat goed kon samenwerken met de overblijvende toren. Ideaal, want hierdoor kon hij een vrijpion creëren. In de tweede helft van de partij, na de eerste tijdscontrole, bleek dat nuttig want Jeroen had moeite om een verdediging te bedenken. In de tweede tijdsperiode gebruikte Jeroen dan ook veel tijd en dat brak hem op. Met nog 1 seconde op de klok en een winnende stelling, kon Ivo vlag zeggen.

Daarna begon de lange terugreis, via een straat in Tilburg met een moeilijk mooie naam, langs de bewuste parkeerplaats, zonder autoproblemen. Met een stabiele 2-2 arriveerden we rond half twee ’s nachts in Roosendaal en werd uw razende reporter aan het typen gezet. Daar heeft hij even zijn tijd voor genomen om wat partijfragmenten op te kunnen nemen.

De komende wedstrijden zijn allemaal tegen Tilburgers, eerst komt KiNG nogmaals op bezoek, daarna mag Stukkenjagers op bezoek komen en daarna mogen we op bezoek bij Stukkenjagers. Lijfsbehoud is nog altijd mogelijk.

De avondcompetitie is dit jaar wat anders bij De Pion. Van vier teams naar twee teams betekent een verschuiving van de manschappen. Maar daar kan soms gebruik van gemaakt worden. Tegenstanders die niet weten wie er gaan spelen en dus maar uit gaan van het ergste. Zo was het in de eerste ronde en ook in de tweede ronde bleek het een verrassing te zijn voor de manschappen van HMC Den Bosch. Met een gemiddelde speelsterke van 2329 was HMC op volle sterkte aangetreden. Terecht natuurlijk, want ook wij, De Pion A, waren sterk op komen dagen. Gemiddeld toch mooi boven de 2000 aan elo-punten. Maar wie hadden er plaatsgenomen achter de borden?